Τώρα μιλάμε εμείς! Κάλεσμα για πανευρωπαϊκό ξεσηκωμό στις 5 Ιουνίου.
Από τις 25 Μαϊου, χιλιάδες πολίτες έχουμε κατακλύσει τις πλατείες όλης της χώρας διεκδικώντας να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας. Έχουμε διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες, αλλά μάς ενώνουν η αγανάκτηση για όσα συμβαίνουν καθώς και ο πόθος μας για δικαιοσύνη, ισότητα και αξιοπρέπεια. Είμαστε διαφορετικοί, αλλά είμαστε και θα μείνουμε όλοι μαζί ενωμένοι!
Ταυτόχρονα, ανάλογες κινήσεις γίνονται παντού στην Ευρώπη. Την Κυριακή 5 Ιουνίου συντονίζουμε πανευρωπαϊκά το βηματισμό μας και δίνουμε ραντεβού στις 6:00 στο Σύνταγμα , σε όλες τις πλατείες της χώρας, και παντού στην Ευρώπη . Πρέπει να ακουστεί παντού δυνατά η φωνή μας:
-γιατί δεν μπορεί να θυσιάζονται ολόκληροι λαοί για να μη ζημιωθούν οι δανειστές- το χρέος δεν είναι δικό μας και δεν θα το πληρώσουμε,
-γιατί αυτό το πολιτικό σύστημα που κάνει τους φτωχούς φτωχότερους και τους πλούσιους πλουσιότερους, δεν μπορεί πια να αποφασίζει για μας χωρίς εμάς και πρέπει να ανατραπεί,
-γιατί θέλουμε να ζούμε με αξιοπρέπεια από την εργασία μας, χωρίς τη διαρκή τρομοκρατία της ανεργίας.
-γιατί πρέπει να τιμωρηθούν όσοι λεηλάτησαν το δημόσιο πλούτο.
-γιατί η δημόσια και δωρεάν υγεία και παιδεία είναι αναφαίρετα δικαιώματα όλων,
-γιατί το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα δεν πρέπει να περάσει.
Η οργανωμένη παραπληροφόρηση δεν μας φοβίζει. Θα μείνουμε στις πλατείες μέχρι να φύγουν και να μην επιστρέψουν με άλλο προσωπείο όλοι όσοι δημιούργησαν το σημερινό αδιέξοδο: ΔΝΤ, Μνημόνια, τρόικα, κυβερνήσεις, τράπεζες και όσοι μάς εκμεταλλεύονται. Θα συνεχίσουμε να διαδηλώνουμε ενωτικά και συλλογικά μέχρι “Ταραχή να πέσει στον Άδη, και το σανίδωμα να υποχωρήσει από την πίεση τη μεγάλη του ήλιου”
Ο νέος Καλλικρατικός δήμος της Λαυρεωτικής συνένωσε δύο μεγάλες περιοχές. Το Λαύριο και την Κερατέα. Δύο κωμοπόλεις με διαφορετική πορεία κοινωνικής συγκρότησης μέσα στον χρόνο. Το Λαύριο με σαφή ταξική αναφορά στο βιομηχανικό προλεταριάτο, μια και η πλειοψηφία των κατοίκων του μέχρι το 1873 δούλευαν στις γαλαρίες της «Ελληνικής Εταιρείας των Μεταλλουργείων Λαυρίου» και της μετέπειτα «Γαλλικής Εταιρείας» που λειτούργησε έως το 1982, επανιδρύοντας στην ουσία την σύγχρονη πόλη του Λαυρίου και από την άλλη πλευρά του βουνού η Κερατέα με εντελώς αντίθετη κοινωνική και ταξική συγκρότηση, με κατοίκους σαφώς προσανατολισμένους στην Γεωργία και την Κτηνοτροφία. Στην πόλη αυτή πέρα από κάποιες μικρές οικογενειακές βιοτεχνίες και καταστήματα η πλειοψηφία των κατοίκων είναι άμεσα συνδεδεμένη, διαχρονικά, με την ιδιοκτησία και εκμετάλλευση της γης. Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 80 οι διαφορές στην κοινωνική διαστρωμάτωση ήταν περισσότερο από ορατές. Με το πέρασμα του χρόνου οι διαφορές αυτές αμβλύνθηκαν, το Λαύριο δεν είναι πια μια βιομηχανική περιοχή, καθώς ακολούθησε την πορεία αποβιομηχάνισης που συντελέστηκε σε όλη τη χώρα την δεκαετία του 80, ενώ στην Κερατέα οι κάτοικοι δεν στηρίζονται πια μόνο σε αγροτικές και κτηνοτροφικές εργασίες.
Οι περισσότεροι κάτοικοι της Κερατέας αυτοπροσδιορίζονται πολιτικά και κοινωνικά ως «συντηρητικοί». Ένα καπρίτσιο της ιστορίας θέλησε να ξεκινήσει από την πόλη τους η σημερινή κατάρρευση «παραδοσιακών αξιών» και «κοινωνικών σταθερών» πάνω στις οποίες, διαχρονικά, είχε συγκροτηθεί ο τοπικός κοινωνικός ιστός. Είναι η στιγμή όπου απομυθοποιείται πλήρως, καταρχήν η έννοια του αστικού κράτους, αλλά κυρίως του διπολικού πολιτικού συστήματος που τόσα χρόνια κυριαρχούσε με ανατριχιαστικά ποσοστά σε ιδεολογικό επίπεδο, δηλαδή σε στάση ζωής, ενώ αυτό το φαινόμενο εκφραζόταν τόσο στις Εθνικές εκλογές όσο και στις τοπικές εκλογικές διαδικασίες. Είναι η ώρα που αυτό το κράτος, αυτό το πολιτικό σύστημα τοποθετεί πάνω από όλα τα στενά συμφέροντα των εκπροσώπων του, των εργολάβων του, με σκοπό την διαιώνιση της πολιτικής του ύπαρξης η οποία βρίσκεται σε ευθεία αντίθεση με την επιβίωση της τοπικής κοινωνίας την οποία στο πρόσφατο παρελθόν χρησιμοποίησε. Σκιαγραφείται, έτσι απλά, η στιγμή, που ο «παλαιός κόσμος» καταρρέει γύρω σου.
Πάνε πέντε με έξη χρόνια που παρακολουθώ τις εξελίξεις στο ζήτημα της Δημιουργίας ΧΥΤΑ στην γύρω περιοχή, κυρίως λόγω εντοπιότητας που έχει σχέση με την πόλη του Λαυρίου, ενώ το συγκεκριμένο πρόβλημα κληρονομείται πολιτικά από την μία κυβέρνηση στην άλλη. Μέσα σε αυτά τα έξη χρόνια, αλλά ιδιαίτερα τους τρείς τελευταίους μήνες, η κοινωνία της Κερατέας έχει αλλάξει. Περνώντας μέσα από διαδικασίες πρωτόγνωρες που γεννά η αντίσταση στον νόμο που προεξοφλεί την υποβάθμιση και τον οικονομικό μαρασμό της περιοχής, αλλά και στον τρόπο της στρατιωτικής επιβολής του, οι κάτοικοι της έμαθαν τι σημαίνει αυτοοργάνωση, αλληλεγγύη, συμμετοχικές διαδικασίες. Σε αυτό πολύ σημαντικό ρόλο διαδραματίζουν τα νεανικά στρώματα της πόλης που βλέπουν όχι μόνο να υποθηκεύεται το μέλλον τους στο κόσμο της ανεργίας, αλλά και η ίδια η πόλη τους να αλλάζει μορφή και να κινδυνεύει να μετατραπεί στον μελλοντικό σκουπιδότοπο της Αττικής με ότι και αν σημαίνει αυτό για την ποιότητα της ζωής των επόμενων γενεών. Επιπρόσθετα, αυτό που επιμελώς «κρύβουν» τα ΜΜΕ που έχουν επιβάλει μια ιδιότυπη «ομερτά σιωπής» είναι το γεγονός ότι, από την τοπική κοινωνία και την Δημοτική αρχή έχει συγκροτηθεί τεκμηριωμένη εναλλακτική πρόταση πάνω στο θέμα του ΧΥΤΑ, την οποία η κυβέρνηση απαξιεί ακόμα και να διαβάσει. Χαρακτηριστικό δείγμα αλαζονίας και αυταρχισμού η συνέντευξη της Υφυπουργού Εσωτερικών Θεοδώρας Τζάκρη την προηγούμενη Παρασκευή σε πρωινή εκπομπή ιδιωτικού τηλεπτικού σταθμού.
Σε αυτόν τον αγώνα οι κάτοικοι και των δύο περιοχών είναι ενωμένοι και αποφασισμένοι, όχι μόνο επειδή είναι κοινό το πρόβλημα, αλλά επειδή αποτελεί πλέον κοινή συνείδηση ότι απειλείται με πλήρη υποβάθμιση, με οικολογική καταστροφή και με οικονομικό μαρασμό (για μια ακόμη φορά) ολόκληρη η περιοχή της Λαυρεωτικής. Τώρα το πάζλ συμπληρώθηκε. Αυτές οι δύο τοπικές κοινωνίες στην ουσία μόνες τους αντιστέκονται, με δυναμικό τρόπο, επί τρείς μήνες στα συμφέροντα των μεγαλοεργολάβων και της σημερινής κυβέρνησης που με τις επιλογές της καταλαμβάνει επάξια μια από τις πιο μαύρες σελίδες της σύγχρονης Ελληνικής ιστορίας.
Μέχρι πότε όμως θα αντέχουν αυτές οι «ελεύθερες – πολιορκημένες» κοινωνίες την νέα διαμορφούμενη καθημερινότητα τους, έτσι όπως αυτή εξελίσσεται από την ευθεία αντιπαράθεση με την κυβέρνηση; Η απάντηση συσχετίζεται άμεσα με την «πίεση του χρόνου». Και αυτό φαίνεται πως το έχει καταλάβει καλά ο κυβερνητικός μηχανισμός. Ότι δεν έχουν καταφέρει τα ΜΑΤ και οι ασφαλίτες που συλλαμβάνουν αθρόα κόσμο ανεξαρτήτου ηλικίας, πιθανά να το καταφέρουν οι εορτές του Πάσχα και η καλοκαιρινή περίοδος που ξεκινά σε δύο μήνες. Τόσο η οικονομική ζωή της Κερατέας όσο και αυτή του Λαυρίου έχουν πληγεί σε σημαντικό βαθμό, ενώ η Δημοτική αρχή του νέου Δήμου της Λαυρεωτικής, όπως όλες οι Δημοτικές αρχές στην Ελλάδα, περιμένει την απόδοση των οικονομικών κονδυλίων εκ μέρους της Κυβέρνησης βάσει των οποίων θα υλοποιηθεί ο φετινός οικονομικός προϋπολογισμός του Δήμου. Στην ουσία και οι δύο πλευρές παλεύουν με τον χρόνο, μόνο που, ο χρόνος, φαίνεται να αποτελεί τον καλύτερο σύμμαχο της Κυβέρνησης, πέρα από τις οποιεσδήποτε υποτιθέμενες πιέσεις οι οποίες ασκούνται από τους μεγαλοεργολάβους, και οι οποίες αποτελούν το μεγάλο παραμύθι από την στιγμή που η προκαταβολή για την έναρξη των εργασιών έχει καταβληθεί από την κυβέρνηση προς τις ανάδοχες εταιρείες.
Αυτή την «πίεση» δείχνει να την έχει αντιληφθεί και η νέα δημοτική αρχή, για αυτό και την ημέρα της πρωτοφανούς βαρβαρότητας, που επέδειξαν οι Μονάδες Αποκατάστασης Των συμφερόντων του εργολάβου, ο πρώην Δήμαρχος της Λαυρεωτικής κος Σταύρος Ιατρού, καλούσε από ραδιοφώνου όλους τους κατοίκους του Λεκανοπεδίου, τα κόμματα και τις συλλογικότητες πολιτών, να συστρατευτούν με τους κατοίκους της Λαυρεωτικής γιατί όπως χαρακτηριστικά έλεγε «το πρόβλημα δεν είναι πια μόνο της πόλης της Κερατέας αλλά αποτελεί ζήτημα προάσπισης της Δημοκρατίας στην χώρα μας».
Πέρα από κάποιες μεμονωμένες περιπτώσεις όπως το κίνημα «Δεν πληρώνω – Δεν πληρώνω» και κάποιες νεολαιίστικες συλλογικότητες που την επόμενη μέρα διαδήλωσαν στην κεντρική πλατεία της Κερατέας, ουδείς επίσημος κομματικός φορέας ευαισθητοποιήθηκε. Ούτε καν η επίσημη Αριστερά. Το ΚΚΕ ούτως η αλλιώς δεν συμμετέχει επίσημα πουθενά, σε καμία διαδικασία, (όπως χαρακτηριστικά μου έλεγε κάποιος φίλος: «το ΚΚΕ στις επόμενες εκλογές θα πάει να ψηφίσει το Σάββατο για να είναι μόνο του») ενώ ο ΣΥΝ έβγαλε απλά μια «άκαπνη» ανακοίνωση με την οποία «εγκαλεί» την κυβέρνηση για τον αυταρχισμό που επιδεικνύει (tres sic).
Έτσι όπως διαμορφώνεται αυτή την στιγμή η κατάσταση, ο αγώνας για την αποφυγή της δημιουργίας ΧΥΤΑ θα αποτελέσει αποκλειστική υπόθεση των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής της Λαυρεωτικής και των αλληλέγγυων προς αυτούς, με κλιμάκωση του (ελπίζω να φτάσουμε ως εκεί) το τριήμερο 8-9-10 Απριλίου, όπου στο μπλόκο της Κερατέας, θα γίνει πολιτιστικό τριήμερο με πλήθος από μουσικά συγκροτήματα και καλλιτεχνικά Happenings. Είναι περιττό να τονίσω πόσο μεγάλη ανάγκη έχουμε την υποστήριξη όλων σας σε ένα αγώνα που όλα δείχνουν ότι αρχίζει να κορυφώνεται. Μέσα από παρόμοιες διαδικασίες συγκρότησης κοινωνικής αντίστασης απέναντι στην εκάστοτε κυβερνητική αναλγησία και βαρβαρότητα, διαμορφώνονται οι νέες αυτόνομες κοινωνικές συλλογικότητες, οι οποίες πρέπει να αποτελέσουν το πολιτικό επίδικο του μέλλοντος έτσι ώστε να αποδειχθούν ικανές τόσο σε τοπικό όσο και σε εθνικό επίπεδο, μέσα από κινηματικές, αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, στο να ανατρέψουν τα σχέδια τόσο της κυβέρνησης-μαριονέτας της Τρόικας όσο και των μεγαλοεργολάβων-συνεργατών της.
Χρειάζεται να διαθέτει κανείς μεγάλα πολιτικά «καρύδια» και εννοώ την επίσημη Αριστερά στην χώρα μας, για να μην υπολογίζει το περίφημο «πολιτικό κόστος» της έμπρακτης αλληλεγγύης, μιας αλληλεγγύης που δεν θα εξαντλείται μόνο σε λόγια και ευχές. Ας το καταλάβουμε. Σήμερα είναι η Κερατέα, αύριο θα είναι η σειρά του παλαιού αεροδρομίου στο Ελληνικό και πολύ σύντομα όλοι οι μεγάλοι ελεύθεροι δημόσιοι χώροι θα χαθούν οριστικά από την «αξιοποίηση» που επιχειρείται κατά τα πρότυπα του «Μνημονίου». Μία ενδεχόμενη ήττα στον πολύχρονο αγώνα εναντίον του ΧΥΤΑ, δεν θα βαρύνει μόνο όσους κατοικούνε στην περιοχή της Λαυρεωτικής αλλά και ολόκληρη την Ελλαδική κοινωνία που με τα δείγματα ραγιαδισμού που συνεχίζει να επιδεικνύει υποθηκεύει το μέλλον της αλλά κυρίως το μέλλον των παιδιών της. Γι αυτό και εμείς λέμε:
NOPASARAN!!! ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ!!!
ΟΧΙ ΣΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΟΕΡΓΟΛΑΒΩΝ !!!
Ας το ξεκαθαρίσουμε από την αρχή. Είναι αποκρουστικό, σημειολογικά παραπέμπει σε φασιστική νοοτροπία, το να δέχεται επίθεση ένας απροστάτευτος άνθρωπος στη μέση του δρόμου από ομάδα εξαγριωμένων πολιτών. Ακόμα και εάν ο συγκεκριμένος, πρόκειται περί ενός ακραία νεοφιλελεύθερου πολιτικού, ακόμα και εάν (δείγμα ότι στον «κόσμο» του δεν συμβαίνει τίποτα) την χθεσινή ημέρα επέλεξε να πάει για ψώνια σε γνωστό κοσμηματοπωλείο και στην συνέχεια για καφεδάκι…
Δυστυχώς, εξισώθηκε ο Θύτης με τα θύματα. Από τα δελτία των καναλιών, τους σύγχρονους βρικόλακες που διψούνε για ειδήσεις γεμάτο αίμα, εξαφανίστηκαν οι αναφορές στους δεκάδες τραυματίες της χθεσινής πορείας από τις δυνάμεις καταστολής και μοναδική αναφορά κάθε μισάωρο περίπου, αποτελεί πλέον η θλιβερή εικόνα του κτυπημένου βουλευτή και πρώην υπουργού, που βέβαια σαφώς και έχει το δικό του (μικρό ή μεγάλο) μερίδιο ευθύνης για την έλευση του επαχθούς μνημονίου στην χώρα μας.
Θα έλεγε κανείς, δίχως υπερβολή, ότι τα τελευταία αποθέματα υπομονής του απλού κόσμου, ο οποίος αρχίζει να υφίσταται, να συνειδητοποιεί και να βιώνει τα αποτελέσματα της εφαρμοζόμενης πολιτικής του μνημονίου, έχουν προ πολλού εξαντληθεί. Το ίδιο συμβαίνει, όμως, και από την αντίθετη πλευρά. Τα όποια αποθέματα διάθεσης για διάλογο με την κοινωνία είχαν «περισσέψει» στην κυβέρνηση εξαντλήθηκαν, σε μια πρωτοφανή, για τα δημοκρατικά χρονικά της νεοελληνικής πολιτείας, κοινοβουλευτική διαδικασία.
Πλέον, μπορούμε να μιλάμε ανοιχτά, για χούντα νεωτερίστικων πολιτικών στοιχείων, καθώς μια κοινοβουλευτική ολιγαρχία, με αντιδημοκρατικό τρόπο, χωρίς ενημέρωση, χωρίς διάλογο με τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις, με διαδικασίες κατεπείγοντος, με διαγραφές διαφωνούντων, με εκβιασμούς των υπολοίπων «νομοταγών» βουλευτών της, η οποία αποτελεί μειοψηφία στην κοινωνία, υποστηριζόμενη από «εξωτερικές δυνάμεις», υποθηκεύει όχι μόνο το παρόν αλλά και το μέλλον των επόμενων γενεών που θα κληθούν να δημιουργήσουν τη δική τους ζωή, να αφήσουν το διακριτό τους στίγμα στην ιστορία αυτού του τόπου.
Τα στοιχεία που μου επιτρέπουν να δώσω τον συγκεκριμένο πολιτικό χαρακτηρισμό στην σημερινή κυβέρνηση, προφανώς δεν αφορούν την εσωτερική της λειτουργία, Αφορούν όμως απόλυτα το είδος της πολιτικής της σχέσης με το πρωτογενές κύτταρο της κοινωνίας, δηλαδή τον πολίτη.
Σε κάθε προσπάθεια συλλογικής, αλλά και ατομικής αντίδρασης, σε κάθε προσπάθεια αμφισβήτησης, σε κάθε μορφή διαμαρτυρίας, λειτουργεί ένα καλά οργανωμένο δίκτυο, αφενός καταστολής, αφετέρου λοβοτομής, της συνειδησιακής έκρηξης του πολίτη. Οι πραίτορες της κυβέρνησης, ο στρατιωτικός μηχανισμός της, μέσα από την λειτουργία του αυτοαποκαλούμενου Υπουργείου «προστασίας του πολίτη» αποκαλύπτουν το είδος του διαλόγου που επιθυμεί να έχει η συγκεκριμένη κυβέρνηση με τον πολίτη. Χημικά (απαγορευμένη η χρήση τους, με το πρωτόκολλο της Γενεύης 1969 και με τη Σύμβαση του Παρισιού 1993), αναίτιες συλλήψεις, τραυματισμοί δημοσιογράφων, οργάνωση και λειτουργία παρακράτους, ασφαλίτες (σε νεαρή ηλικία, από τις σχολές της αστυνομίας, με παλαιστινιακά μαντήλια στο λαιμό τους) συλλαμβάνουν τον οποιονδήποτε θέλει να διαδηλώσει ή να διαμαρτυρηθεί, πηγαίνοντας ή φεύγοντας από τις συγκεντρώσεις.
Σε πολιτικό επίπεδο, η διαχείριση της καθημερινότητας του πολίτη, μέσα από την δημιουργία εικονικής πραγματικότητας, με την διασπορά και την εμπέδωση του τρόμου στον απλό πολίτη (που εξακολουθεί να αποτελεί τον κινητήριο μοχλό της κοινωνικής αντίστασης), την απόπειρα διάσπασης του εργατικού κινήματος και την εμφάνιση γκεμπελίστικης νοοτροπίας επιθέσεις στις αριστερές δυνάμεις, ομολογούν το κατ επίφαση δημοκρατικό πολιτικό περιβάλλον μέσα στο οποίο, το αμέσως επόμενο διάστημα πρόκειται να αναζητηθεί η «κοινωνική συναίνεση». Έτσι, μόλις μια μέρα μετά το χθεσινό όργιο στρατιωτικής καταστολής, ο ερασιτέχνης γκεμπελίσκος (εκ του «Αριστερού» ΠΑΣΟΚ προερχόμενος) υπουργός Χρήστος Παπουτσής, άνοιξε τον εκτοξευτήρα λάσπης, δηλώνοντας στο κοινοβούλιο ότι, όπου διαδηλώνουν οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ δημιουργούνται επεισόδια και προπηλακισμοί. Τώρα, πως ο ΣΥΡΙΖΑ, μέσα στο μπλόκ του οποίου βρισκόμουν και εγώ, και κατά την στιγμή των επεισοδίων στο Σύνταγμα βρισκόταν στην αρχή της Σταδίου, στην άλλη άκρη της Αθήνας δηλαδή, είχε συμμετοχή στα επεισόδια, αυτό είναι κάτι που μόνο με την επίκληση της τακτικής «ρίξε λάσπη, κάτι θα μείνει» μπορεί να εξηγηθεί.
Η πολιτική ιστορία αυτού του τόπου επαναλαμβάνεται, όχι με τα ίδια χαρακτηριστικά ασφαλώς. Η εδραίωση ενός αυταρχικού, αντιδημοκρατικού πολιτεύματος, δεν είναι ανάγκη, σήμερα, να περιλαμβάνει την ανάμειξη του εθνικού στρατού. Τον ίδιο ενεργό ρόλο, ως προς την τοποθέτηση «πολιτικού γύψου» στον ελληνικό λαό, έχουν αναλάβει σήμερα τα διεθνή και εγχώρια τραπεζικά ιδρύματα. Ο «δανειακός γύψος» με το φάντασμα της ανεργίας και της ανεξέλεγκτης υποβάθμισης της προσωπικής μας ζωής, μαζί με την απώλεια της προσωπικής αξιοπρέπειας του πολίτη, αλλά και την υποχώρηση της εθνικής και συλλογικής αξιοπρέπειας του ελληνικού λαού σε διεθνές επίπεδο, αποτυπώνει ακριβώς τα ίδια αποτελέσματα με αυτά της περιόδου της δικτατορίας. Χαμηλωμένα κεφάλια, συνολική απογοήτευση, επίκληση του εσωτερικού κινδύνου, αδιαφορία της μονάδας για το «κοινωνικό γίγνεσθαι», ηθική νομιμοποίηση της απραξίας, παραίτηση από διεκδικήσεις, ξεπούλημα και υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας, διάλυση του κοινωνικού κράτους και τέλος παραίτηση από την έννοια της «κοινής πολιτείας», μέσα στην οποία μόνο μπορούν να λειτουργήσουν το πολίτευμα και οι θεσμοί της Δημοκρατίας, είναι μερικά μόνο από τα κοινωνικά χαρακτηριστικά του νεωτερίστικου αυταρχικού πολιτεύματος που ελέω Τρόικας και Διεθνούς Νομισαμτικού Ταμείου προσπαθεί να εδραιώσει πολιτικά για τις επόμενες δεκαετίες.
Όταν μέσα σε δύο ημέρες κοινοβουλευτικής ιλαροτραγωδίας, ανατρέπονται οι εργατικές κατακτήσεις των τελευταίων εξήντα χρόνων, πως αλλιώς μπορείς να ονοματοδοτήσεις πολιτικά την σημερινή κυβέρνηση και τις επιλογές της; Ποιον πολιτικό χαρακτηρισμό να χρησιμοποιήσεις για την άβουλη μάζα των «προθύμων» βουλευτών που συνέδεσαν το όνομα τους με την υπερψήφιση νομοσχεδίων που διαλύουν τον κοινωνικό ιστό της χώρας; Σε πιο πολιτικό πλαίσιο μπορείς να εντάξεις την χαώδη διαφορά ανάμεσα στον «εσωτερικό κόσμο» των εκπροσώπων του σημερινού πολιτικού συστήματος, με τα περίπου δύο εκατομμύρια έλληνες πολίτες που ζουν στα όρια της φτώχειας;
Υ.Γ1. Πάλι καλά που δεν εμφανίστηκε ο Πάγκαλος στην χθεσινή πορεία. Έμπειρος πολιτικός, γνωρίζει ότι τέτοιες ώρες πρέπει να κρύβεται…
Υ.Γ.2 Επειδή πολύς λόγος γίνεται για την προσέλευση του κόσμου στην χθεσινή κινητοποίηση, σας έχω ένα βιντεάκι που φαντάζομαι ότι η πολυκαναλική ΥΕΝΕΔ (ναι σωστά διαβάσατε, η ΥΕΝΕΔ) δεν πρόκειται να το δείξει…
«Στον Ερυθρό Σταυρό νοσηλεύονται τρία μέλη του Εργατικού Επαναστατικού Κόμματος, τα οποία παρασύρθηκαν την Κυριακή από μοτοσυκλετιστές της αστυνομίας, στο περιθώριο της πορείας και των επεισοδίων. Εξ αυτών, η συνδικαλίστρια και αγωνίστρια επί χούντας Αγγελική Κουτσούμπου νοσηλεύεται με σοβαρές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις και υποσκληρίδιο αιμάτωμα σε σταθερή κατάσταση.»
Μηδενική ανοχή στην προστασία του πολίτη από τις δυνάμεις της αυτοαποκαλούμενης «τάξης» και το νεοιδρυθέν τμήμα «ιππικού» της ΕΛ.ΑΣ. κατά την διάρκεια της χθεσινής πορείας. Οι παλαιότεροι θα θυμούνται τις περιβόητες «ΑΥΡΕΣ». Ξεχάστε τα όλα. Εχουμε νέα δεδομένα. Πλήρης εκσυχρονισμός. Μηχανές χαμηλού κυβισμού, δικάβαλα, με τον συνεπιβάτη αστυνομικό να κρατάει γκλόπ και να χυπάει όποιον βρεί μπροστά του σε μια καταμέτωπο επίθεση που θυμίζουν επελάσεις ιππικού. Τα αποτελέσματα της νέας τακτικής στην παραπάνω φωτογραφία.
Το γεγονός ότι εχθές το μεσημέρι στην γωνία ΠΕΣΜΑΤΖΟΓΛΟΥ και ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ δεν θρηνήσαμε θύματα είναι εντελώς τυχαίο. Ευτυχώς που δεν υπάρχουν κάγκελα στο πεζοδρόμιο,γιατί εκατοντάδες άτομα θα είχαν ποδοπατηθεί στην προσπάθεια τους να ξεφύγουν από τα δακρυγόνα και την επιθετική μανία των Μονάδων Απορύθμισης Τάξης. Το εκπληκτικό είναι μετά από λίγα λεπτά και ενώ το μπλοκ του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ προσπαθούσε να ανασυνταχθεί στην αρχή της οδού ΠΕΣΜΑΤΖΟΓΛΟΥ με μέτωπο προς την ΣΤΑΔΙΟΥ κρατώντας πανό με την υπογραφή της νεολαίας, αποτελούμενο από πολλά μέλη νομαρχιακών επιτροπών, βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, ηλικιωμένους συντρόφους, και απλό κόσμο, δέχθηκε απρόκλητη επίθεση από δύο διμοιρίες ΜΑΤ που βρίσκονταν στο πεζοδρόμιο της ΠΕΣΜΑΤΖΟΓΛΟΥ πετώντας βροχή από χημικά και δακρυγόνα μέσα στο πλήθος. Στην συνέχεια επιτέθηκαν με τα γκλόπς και κτυπούσαν αδιακρίτως τα μέλη του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ. Τρέξαμε μπροστά και διαχυθήκαμε στην μέση της πορείας που περνούσε από την ΣΤΑΔΙΟΥ εκείνη την στιγμή. Τα ίδια θα γίνουν και σήμερα, δεν αμφιβάλλω καθόλου.
Σε μία Δημοκρατία, σε ένα ευνομούμενο κράτος, όπου οι μηχανισμοί του έχουν περάσει από το στάδιο της κοινωνικής πρόληψης, στο στάδιο της καταστολής το παιχνίδι έχει ήδη χαθεί. Σε μια κοινωνία όπου Υπουργεία, τηλεόραση, ημερήσιος τύπος, κατόπιν κεντρικής συμφωνίας κάνουν λόγο «για επεισόδια μικρής έντασης» επειδή στάλθηκαν «μόνο» 30 άνθρωποι στο νοσοκομείο, χτυπήθηκε και βρίσκεται στην εντατική ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου, οδηγήθηκαν στα αστυνομικά τμήματα περίπου 700 ατομα για προσαγωγές και συλλήψεις, εν μέσω ξυλοδαρμών 14χρονων «αντιεξουσιαστών», τότε αυτή η κοινωνία θυμίζει πτώμα που βρίσκεται ήδη σε διαδικασία αποσύνθεσης. Εάν σαν κρατική οντότητα, σαν συντεταγμένη πολιτεία, έχεις προκρίνει τις «επελάσεις ιππικού» ως μέσο «διαλόγου» με όσους πολίτες θέλουν να διαδηλώσουν χωρίς να συμμετέχουν σε πρακτικές τυφλής βίας, έχεις απωλέσει κάθε ίχνος εμπιστοσύνης από την πλευρά των πολιτών. Τέλος, όταν ένας υπουργός, ένας ολόκληρος μηχανισμός, επενδύει συστηματικά στην καλλιέργεια του φόβου και στην τρομοκράτηση της κοινωνίας με όποια «μέσα» μπορεί, για να ελεχθούν οι κοινωνικές εκρήξεις, τότε πάντα εξ ορισμού, επιτυγχάνεις τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα.
Σε αυτή την βεντέτα που έχει ανοιχθεί, με κύριο υπεύθυνο το υπουργείο «προστασίας του πολίτη», ο μόνος σίγουρα χαμένος είναι ο ίδιος ο Ελληνας πολίτης αλλά και η ποιότητα της Δημοκρατίας σε εποχές πολύ δύσκολες και ιδιαίτερα επικίνδυνες. Αυτή η βεντέτα, εν ήδοι «Σερίφη της Άγριας Δύσης» εναντίον «παρανόμων» ας ληφθεί σοβαρά υπ’ οψη ότι δεν εξελίσσεται σε κάποια απομονωμένη περιοχή του Far West, αλλά εντός του κοινωνικού πεδίου με τα όποια αποτελέσματα της να μας αφορούν άμεσα όλους . Οι όποιες «παράπλευρες απώλειες» της βεντέτας αυτής, που έχουν να κάνουν με την κατάργηση του Πανεπιστημιακού ασύλου, την ψήφιση νέων αντιτρομοκρατικών νόμων, την άγρια καταστολή του μαζικού εργατικού και φοιτητικού κινήματος, την χρησιμοποίηση του τρόμου ως μέσο πειθάρχησης σε μια κοινωνία που βρίσκεται στα όρια ανεξέλεγκτης κοινωνικής έκρηξης, έχουν σαφέστατη πολιτική χρέωση σε αυτόν που ενεργοποιεί τέτοιου είδους πρακτικές. Η στοχοποίηση της δυναμικής του μαζικού κινήματος που παραπέμπουν σε άλλες εποχές, με προβοκάτσιες, με την στρατηγική της έντασης, με την καταστολή, δεν πρόκειται σε τίποτα να επηρεάσουν τις όποιες άμεσες κοινωνικοοικονομικές εξελίξεις μέσω της προσδοκούμενης από την κυβέρνηση «γενικευμένης λήθης». Η γηπεδοποίηση της πολιτικής ζωής που επιχειρείται τόσο από την κυβέρνηση με τις δυνάμεις καταστολής όσο και από ολιγαριθμες ομάδες τυφλής βίας με αρεκτούς ασφαλίτες προβοκάτορες να δρούν ανάμεσα τους δεν θα κάμψουν την δυναμική του μαζικού κινήματος. Δεν θα επιστρέψουμε ούτε θα επιτρέψουμε να επαναληφθούν φαινόμενα κρατικού αυτάρχισμού, όπως αυτά στην Ιταλία αλλά και στην Ελλάδα κατά την δεκαετία του 70.
Δύο επισημάνσεις ακόμα. Η τακτική που ακολουθεί το υπουργείο προστασίας του πολίτη με την τυφλή βία εκ μέρους των δυνάμεων της καταστολής περιθωριοποιεί και σπρώχνει όλο και μεγαλύτερα τμήματα της νεολαίας που έχουν αναφορές σε πολύ μικρές ευαίσθητες ηλικίες σε όλο και πιο ακραίες συμπεριφορές εν ήδοι «απάντησης στο σύστημα» και επιταχύνει την οργανωτική επί της ουσίας ένταξη τους σε αυτές τις ομάδες. Επιπλέον, μένει να αποδειχθεί εαν σε επίπεδο κοινοβουλίου το κυβερνών κόμμα θα συνταχθεί με την ακροδεξιά φασιστική κοινοβουλευτική ομάδα του ΛΑΟΣ στην προσπάθεια στόχευσης και κατασυκοφάντισης του ΣΥΡΙΖΑ, που έχει αναλάβει σαν εργολαβία ο Γεώργιος Καρατζαφύρερ. Οι απαντήσεις σύντομα στο άμεσο μέλλον εντός της Ελληνικής κοινωνίας και όχι σε κάποιο χωριό-φάντασμα της Άγριας Δύσης.
«Επαναφέρουμε τον αστυνομικό της γειτονιάς και συχνές περιπολίες με δίκυκλα»
Δήλωση του υπουργού «προστασίας του πολίτη», από συνέντευξη του σε εβδομαδιαίο περιοδικό, στην προσπάθεια του να μας πείσει ότι για την «προστασία μας» χρειάζεται να γυρίσουμε δεκαετίες πίσω, τότε που ο αστυνομικός της γειτονιάς ήταν κάτι σαν «τοπικός άρχοντας». Ο άρχοντας που ρύθμιζε, ως ένα βαθμό, την καθημερινότητας μας. Οταν όμως ομολογείται ότι υπάρχει ανάγκη, ο αστυνομικός να ξαναγυρίσει στην γειτονιά για να επιβάλει την τάξη, τότε κάτι δεν πάει καλά στην γειτονιά, στην κοινωνία και στην θεσμοθετημένη πολιτεία. Επίκειται ομολογία αποτυχίας τόσο νωρίς; Φοβόμαστε ότι στο άμεσο μέλλον δημιουργούνται οι συνθήκες για ανεξέλεγκτη κοινωνική έκρηξη; Εχουμε περάσει την λεπτή κόκκινη γραμμή;
Είναι γνωστό σε όλους, ότι η προστασία είναι αποκλειστικά θέμα πρόληψης. Πρόληψη, για την Πολιτεία σημαίνει εκείνο το πλαίσιο πολιτικών που εφαρμόζονται στην κοινωνία και θα έπρεπε να αφορούν την ανάπτυξη του κοινωνικού κράτους σε τομείς όπως η εργασία, η δικαιοσύνη, τα ανθρώπινα δικαιωμάτα, η ισότητα απέναντι του νόμου όλων των πολιτών, η ισότητα των ευκαιριών για όλους, η ομαλή ένταξη όλων των ομάδων ηλικίας στην παραγωγική διαδικασία χωρίς επισφάλεια στις εργασιακές σχέσεις, η απαγόρευση της μετατροπής του κράτους και των υπηρεσιών του σε φέουδο των τραπεζών και των μεγάλων εταιρειών και βέβαια η απαγόρευση της μετατροπής της γης σε περουσιακό φέουδο της εκκλησίας. Με λίγα λόγια η απαγόρευση της μετρατροπής του κοινωνικού κράτους σε καθημερινό εφιάλτη για τον πολίτη.
Μήπως ομολογούμε αποτυχία πρόληψης λοιπόν; Γιατί εαν αποτύχει η κοινωνική πρόληψη τότε η επόμενη στρατηγική που μπαίνει σε εφαρμογή είναι η καταστολή. Ποιούς συμφέρει σε πολιτικό επίπεδο η καταστολή; Μα φυσικά τους μηχανισμούς του αστικού κράτους. Μπορεί κάλλιστα η αποτυχία εφαρμοσμένων πολιτικών να καλυφθεί πίσω από σπασμένες βιτρίνες, πύρινα οδοφράγματα, ολονύχτιες συμπλοκές, όχι στο όνομα ενός μαζικού κινήματος του κόσμου της εργασίας, αλλά μιας κατ’ εφημισμού «πολιτικής βεντέτας» των δυνάμεων καταστολής με συγκεκριμένο κομμάτι της νεολαίας, ενώ το κύριο που ενδιαφέρει τους μηχανισμούς του κράτους είναι αυτή η «βεντέτα»να προσωποποιηθεί, αποφεύγοντας έτσι να «πολιτικοποιηθεί» χωρίς ασφαλώς οι κινητοποιήσεις να μαζικοποιηθούν, να γενικευθούν, και κυρίως να μεταφερθούν σε εργοστάσια και πανεπιστήμια. Η καλύτερη μέθοδος – όταν υπάρχουν και ευήκοα ώτα- είναι να ανακαλυφθεί και να στοχοποιηθεί για μια ακόμη φορά ο «εσωτερικός εχθρός» της αστικής Δημοκρατίας, που θα προβληθεί επαρκώς από τα κανάλια και με συγκεκριμένο τρόπο, ώστε να βοηθήσει στον αποπροσανατολισμό της κοινωνίας από την πιθανή οικονομική κατάρρευση της χώρας, με παράλληλη βύθιση του απλού κόσμου στην απάθεια και στον φόβο, αδυνατώντας να αναζητήσει και να αποδώσει η ίδια η κοινωνία πολιτικές ευθύνες στα πραγματικά αίτια που οδήγησαν σε αυτή την κρίση.
Τα πρώτα σημάδια εφαρμογής αυτής της στρατηγικής, της στρατηγικής της «τεχνητής έντασης» από το κράτος μέσω των κατασταλτικών μηχανισμών, τα είδαμε στην φετεινή πορεία του Πολυτεχνείου. Πρόληψη σαφώς και δεν επιτυγχάνεται με 280 προσαγωγές, 8 συλλήψεις, ολονύχτιους ελέγχους και ξυλοδαρμούς σε μια πορεία που θα μπορούσε να έχει τελειώσει ειρηνικά εαν κατά την διάρκεια της, τα αστυνομικά σώματα καταστολής δεν είχαν περικυκλώσει την διαδρομή της από κάθε δρόμο και κάθε γωνιά, για να προκαλούν με την παρουσία τους και να υπενθιμίζουν την δύναμη της επιβολής της «τάξης» μέσω του κράνους, του γκλόπ και της ασπίδας. Επίσης πρόληψη δεν υπάρχει όταν οι «αστυνομικοί της γειτονιά μας» καθημερινά και χωρίς ουσιαστική αιτία, προπιλακίζουν, βρίζουν, χτυπούν, συλλαμβάνουν, όποιον βάσει της εμφάνισης του κρίνεται ως αντισυμβατικός, αντιεξουσιαστής, και γενικά «ύποπτος για διασάλευση της τάξης». Τα κρούσματα αστυνομικής αυθαιρεσίας έχουν γίνει καθημερινή πρακτική ιδίως το τελευταίο διάστημα. Είναι τυχαία η επιλογή αυτής της στρατηγικής στην συγκεκριμένη χρονική συγκυρία;
Καθόλου!!!. Είναι οργανωμένη θα έλεγα. Οχι τόσο για τον Δεκέμβρη που έρχεται και που σίγουρα κουβαλά μαζί του ένα ιδιαίτερο πολιτικό και συναισθηματικό φορτίο για όλο το κίνημα, όσο για την πολιτική και οργανωτική αποδόμηση των υπόλοιπων «Δεκέμβρηδων» που πιθανώς να ακολουθήσουν στην αρχή της νέας χρονιάς όταν καμία «έξοδος από την ύφεση» δεν θα γίνει πιστευτή από τον Ελληνικό λαό, επειδή οι δείκτες των τραπεζών θα παρουσιάζουν θετική κερδοφορία, την ίδια ώρα που οι άνεργοι θα ξεπεράσουν το ένα εκατομμύριο, οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις θα καταγράφουν νέες μεγάλες απώλειες στο «κλείσιμο» της χρονιάς με πολλές από αυτές να οδηγούνται σε «λουκέτα», το ασφαλιστικό σύστημα θα καταρρέει, ο δανεισμός θα έχει γίνει σχεδόν αδύνατος, και η έλλειψη κοινωνικής πολιτικής θα έχει επιφέρει ασφυξία σε όλους τους τομείς της παραγωγής. Ισως λοιπόν αυτός ο Δεκέμβρης να αποτελεί την δοκιμή συγκεκριμένων πλάνων αντιμετώπισης και διαχείρησης έκτακτων «κρίσεων» και κοινωνικών εντάσεων από τον κρατικό μηχανισμό.
Πως σπάει η στρατηγική της έντασης και του επιβαλλόμενου τηλεοπτικού τρόμου; Μόνο με την μαζική συμμετοχή του κόσμου στις κινητοποιήσεις του Δεκέμβρη, με την στήριξη των εκδηλώσεων της νεολαίας, με την κοινωνική αλληλεγγύη και την συμμετοχή μας στα μαζικά κινήματα. Μόνο όταν καταλάβουμε ότι οι αλλαγές πολιτικών δεν πρέπει να αποτελούν υπόθεση κομματικών επιτελείων, αλλά υπόθεση δική μας, υπόθεση των κοινωνικών κινημάτων, του απλού κόσμου της εργασίας, της γειτονιάς, και της αυτοοργάνωσης του στους μαζικούς χώρους. Μόνο εαν αντιμετωπίσουμε και νικήσουμε πολιτικά την βασική αρχή του νεοφιλελευθερισμού «ο καθένας μόνος του και για τον εαυτό του», μόνο εαν καταλάβουμε ότι «εαν ξυπνήσεις μονομιάς θάρθει ανάποδα ο ντουνιάς».
Πρόσκληση στην ολομέλεια της Ανοιχτής Πόλης Προσκαλούμε όλα τα μέλη και τους φίλους της δημοτικής κίνησης Ανοιχτή Πόλη σε ανοιχτή εκδήλωση-συζήτηση την Τρίτη 3 Φεβρουαρίου, στην αίθουσα του Συλλόγου Tραπέζης Eλλάδος, Σίνα 16, στις 6.00′ μμ.
Για να συζητήσουμε για την πολιτική Κακλαμάνη, τις αντιστάσεις των πολιτών, τις προτάσεις της αριστεράς για την Αθήνα. Να οργανώσουμε καλύτερα την παρέμβασή μας σε όλα τα ανοιχτά μέτωπα της πόλης.
Τρεις τραυματισμοί πολιτών από τα ΜΑΤ στην χθεσινή συγκέντρωση στην πλατεία Κοτζιά, έξω από το Δημαρχείο της Αθήνας.
Νέα ένταση επικράτησε λίγο πριν τις 10 το πρωί στο λιμάνι του Πειραιά, με τους άνδρες των ΜΑΤ να προσπαθούν να απωθήσουν τους συγκεντρωμένους αγρότες, κάνοντας χρήση χημικών.
Οι μόνοι σύμμαχοι της Κυβέρνησης και της Δημοτικής αρχής στον Δήμο Αθήνας είναι πλέον οι μεγαλοεργολάβοι και οι δυνάμεις καταστολής. Δεν είναι μόνο «ηθικά έκπτωτοι». Είναι άκρως επικίνδυνοι για τον τόπο.
Εδώ μπλέξατε… κύριοι της Κυβέρνησης. Δεν έχουμε να κάνουμε με ανήλικους κουκουλοφόρους. Σήμερα όλο το βράδυ η Κρήτη θα ξενυχτίσει στα κατηλλειμένα δημόσια κτήρια της πόλης των Χανίων και του Ηρακλείου. Εχει κλείσει και ο δρόμος Χανίων – Ρεθύμνου στο ύψος της Επισκοπής, μεγάλο χωριό περίπου 20 χλμ πρίν από το Ρέθυμνο. Αυτήν την στγμή χίλιοι αγρότες από την Κρήτη με τα τρακτέρ τους βρίσκονται στο λιμάνι του Πειραιά, όπου όλο το πρωί συγκρούονταν με τις δυνάμεις των ΜΑΤ και γύρω στις 6.000 ανθρώπους βρίσκονται στην δημοτική αγορά των Χανίων στις αποκλεισμένες οικονομικές υπηρεσίες, στα διοικητικά δικαστήρια και στοκατηλλειμένο κτήριο της περιφέρειας στο Ηράκλειο, διαμαρτυρόμενοι για την αντιμετώπιση των αγροτών από την κυβέρνηση και τον αναπληρωτή υπουργό εσωτερικών Μαρκογιαννάκη. Να σημειωθεί ότι τα ΜΑΤ παρανόμως παραμένουν στο λιμάνι του Πειραιά καθώς υπεύθυνοι για την φύλαξη του χώρου είναι το Λιμενικό. Το πρωί ο εισαγγελέας που βρέθηκε στο τόπο των επεισοδίων ανακοίνωσε πως οι αγρότες με τα τρακτέρ τους είναι ελεύθεροι να πραγματοποιήσουν πορεία στο κέντρο της Αθήνας προκειμένου να ενημερωθεί ο κόσμος για τα αιτήματα τους. Τα ΜΑΤ και ο φασίστας υπουργός Μαρκογιαννάκης απαγόρευσαν την πορεία, παρά την αντίθετη γνώμη του εισαγγελέα !!!
Το απόγευμα που μίλαγα με συγγενικό μου πρόσωπο – μεγάλης ηλικίας – από το Ρέθυμνο, μου ειπώθηκε ότι στην Κρήτη επικρατεί αναβρασμός και όλα τα τοπικά τηλεοπτικά κανάλια μετέδιδαν συνεχώς τα επεισόδια από το λιμάνι του Πειραιά. Επίσης όλο το βράδυ θα παραμείνουν δίπλα στους αγρότες που θα ξενυχτίσουν στα κατειλημένα κρατικά κτήρια. Εδώ στην Αθήνα, τα δελτία ειδήσεων αναλλώθηκαν περισσότερο σε διαλόγους τηλεοπτικών παράθυρων. Οτι και εάν κάνουν όμως, όπως και εαν προσπαθήσουν να συγκαλύψουν τα πραγματικά γεγονότα, η κοινωνία βράζει. Να μην σας μεταφέρω τι μου ειπώθηκε ακριβώς από το συγγενικό μου πρόσωπο στο Ρέθυμνο -αγρότης 75 χρονών- γιατι αυτά μου μου είπε ότι πρέπει να γίνουν- κατά την γνώμη του- από δώ και πέρα, θα έκαναν και τον πιό σκληρό Αντιεξουσιαστή να κοκκινήσει…
Μεγάλο έλλειμα αντιπληροφόρησης για το συγκεκριμένο θέμα υπάρχει στην blogosfaira. Εψαξα τις ιστοσελίδες των Κρητικών καναλιών, αλλά δεν βρήκα μέχρι στιγμής κάποια άμεση ενημέρωση, ενώ το indymedia.org , ακόμα ψάχνεται.
Μήνυμα χωρίς χρέωση…πρός εσωτερική κατανάλωση : Ελπίζω οι αγρότες που όλο το πρωί δερνόντουσαν από τα ΜΑΤ, να μην αποτελούν την «καταστροφική καταιγίδα της Δημοκρατίας«. Αυτό το λεω γιατί στα δελτία ειδήσεων είδα κάποιους αγρότες με καλυμμένα πρόσωπα στο λιμάνι του Πειραιά, να πετάνε ότι έβρισκαν μπροστά τους στις δυνάμεις καταστολής.
ΩΣ ΠΟΤΕ ΠΑΛΙΚΑΡΙΑ ΘΑ ΖΩΜΕΝ ΣΤΑ ΣΤΕΝΑ
ΝΑ ΤΡΩΜΕ ΔΑΚΡΥΓΟΝΑ ΣΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ ΤΑ ΜΙΣΑ….
Είχα την περιέργεια να δώ πόσος κόσμος θα συμμετείχε. Τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης ανέφεραν στα δελτία τους για 1.500 με 2000 άτομα. Ηταν σαφώς παραπάνω. Δεν έχει σημασία να παίζουμε με τους αριθμούς. Ηταν μια καλή συγκέντρωση. Υπήρχε κόσμος αρκετός, πολλές οργανώσεις της Αριστεράς, Σωματεία εργαζομένων, ο ΣΥΡΙΖΑ, η νεολαία του ΣΥΝ, και μια ευχάριστη έκπληξη από τον Αλέξη Τσίπρα να συμμετέχει στην πορεία. Να πούμε επίσης ότι ήταν στην πορεία και ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ στην ΓΣΕΕ. Εντάξει…απλώς το αναφέρω…..
Φυσικά…και δεν συμμετείχε η ΓΣΕΕ. Αλοίμονο. Με το «πόπολο» θα ασχολείται;
Στα πολύ θετικά της χθεσινής συγκέντρωσης – πορείας προς το Υπουργείο Απασχόλησης- η μεγάλη συμμετοχή νέων -σε ηλικία- ανθρώπων. Μου έκανε εντύπωση ο μεγάλος αριθμός της νεολαίας που κατέβηκε για μιά ακόμη φορά στον δρόμο. Εντυπωσιακή ήταν και η παρουσία πολλών γυναικείων μπλοκ, από συνδικαλίστριες εργατικών σωματείων.Η πορεία λοιπόν είχε μαζικότητα και παλμό. Είχε όμως κατά την άφιξη της στο Υπουργείο Απασχόλησης και κάποια ευτράπελα.
Ο Αντιεξουσιαστικός χώρος βρέθηκε στη μέση της διαδήλωσης, ενώ τα μέλη της Αντιεξουσιαστικής Κίνησης βρέθηκαν από την αρχή στην ουρά της πορείας, διαχωρίζοντας ίσως την θέση τους από αυτά που θα συνέβαιναν; …Μπορεί…..Φθάνοντας στο Υπουργείο, ήταν φανερό το τί επρόκειτο να συμβεί, καθώς όταν οι Αντιεξουσιαστές βρέθηκαν απέναντι από τα ΜΑΤ που φυλούσαν το Υπουργείο…χμμμ…σαν να πάγωσε ο χρόνος μου φάνηκε.
Η πορεία κόπηκε στην μέση, για μια ακόμα φορά, γιατί ενώ η κεφαλή της πορείας βάδιζε προς την Κουμουνδούρου, όσοι ήταν πίσω από τους Αντιεξουσιαστές έγιναν μάρτυρες πολεμικών ετοιμασιών. Προς στιγμή υπήρξε μια απόκοσμη βουβαμάρα από όλους, καθώς οι αντιμαχόμενες πλευρές έπαιρναν θέσεις μάχης. Μόνο κάποιοι έντονοι διάλογοι μεταξύ Αντιεξουσιαστών και μελών από τα υπόλοιπα Αριστερά μπλόκ που δεν επιθυμούσαν τέτοιου είδους σύγκρουση «έσπαγαν» την στιγμιαία σιωπή. Ηταν φανερό ότι, διεξαγόταν ένας διάλογος κουφών. Κανείς δεν μπορούσε να πείσει κανέναν. Θαύμασα το θάρρος μιας γυναίκας που προσπάθησε να πείσει κάποια ολιγομελή ομάδα Αντιεξουσιαστών ότι η βία και οι «εθιμοτυπικές» συγκρούσεις με την Αστυνομία δεν αποτελούν αυτοσκοπό. Μάταιος κόπος. Οση ώρα προσπαθούσε να τους πείσει, ενώ εκείνοι της απαντούσαν…Φύγε από εδώ….μια άλλη ομάδα Αντιεξουσιαστών-τριάντα μέτρα πιό κάτω- είχε ήδη ξεκινήσει την επίθεση με πέτρες και τούβλα στις τζαμαρίες του Υπουργείου.
Τα υπόλοιπα μπλοκ υποχώρησαν λίγο πιο πίσω, οι μολότωφ άρχισαν να πέφτουν βροχή στην διμοιρία των ΜΑΤ, οι οποίοι απάντησαν στην αρχή, με χειροβομβίδες κρότου-λάμψης και στην συνέχεια όταν τα πράγματα πήγαν να ξεφύγουν με ρίψη χημικών και δακρυγόνων. Παρ’ όλα αυτά η πορεία δεν διαλύθηκε. Για μια ακόμα φορά όμως, η κατάσταση από τα δακρυγόνα έγινε ανυπόφορη. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι επιτιθέμενοι κατά του Υπουργείου αποτέλεσαν σαφώς την μειοψηφία του Αντιεξουσιαστικού μπλόκ, καθώς αρκετοί άρχισαν να αποχωρούν από το σημείο της σύγκρουσης.
Το χρονικό και η περιγραφή των επεισοδίων σαν γεγονός, δεν μας ενδιαφέρει ιδιαίτερα. Αυτό όμως που καταντάει εξωφρενικό, είναι το γεγονός ότι δεν μπορούν 40 – 50 άτομα να καθορίζουν την εξέλιξη μιας διαμαρτυρίας και μιας συγκέντρωσης κάθε φορά με τον ίδιο τρόπο. Ιδίως στην χθεσινή διαμαρτυρία για την φασιστική επίθεση κατά της συνδικαλίστριας Κωσταντίνας Κούνεβα, αυτό που έπρεπε να γίνει είναι η ενημέρωση των πολιτών που κοιτούσαν σαν UFO από τα πεζοδρόμια, ο διάλογος μαζί τους , το μοίρασμα προκυρήξεων, η πολιτική κουβέντα με τους περαστικούς και τους εκατοντάδες οικονομικούς μετανάστες που προσπαθούσαν να καταλάβουν τι συμβαίνει. Η Ελληνική κοινωνία δεν πάσχει από βία…έχει αρκετή στις τάξεις της….αποθέματα πολλά. Πάσχει από ενημέρωση, από πολιτικό διάλογο, από πολιτική επικοινωνία, και από διαθεση να εμπιστευτεί συλλογικές διαδικασίες. Σαφώς είναι προτιμώτερο ένας διάλογος με 10 – 20 περαστικούς απλούς πολίτες στην προσπάθεια σου να τους ενημερώσεις και να τους μοιράσεις μια προκύρηξη, για να την διαβάσουν στο σπίτι αργότερα, μήπως κουνηθεί λίγο το μυαλό τους, παρά 10-20 σπασμένες τζαμαρίες, για την «λάμψη» και την «δόξα» της στιγμής. Στο κάτω – κάτω της γραφής ρε «παλικάρια» αν θεωρείτε τον πολιτικό σας χώρο οργανικό στοιχείο του κινήματος, πρώτα σεβαστείτε τον ίδιο τον χώρο σας και τις αντιθέσεις του και ύστερα μάθετε να σέβεστε την πολιτική πρακτική χιλιάδων ανθρώπων όταν αυτή η πρακτική δεν συμφωνεί με την δική σας. Εαν επιμένετε να λεγόσαστε Αντιεξουσιαστές, μάλλον θα πρέπει να σας πει κάποιος ότι με το να επιβάλλεις την δική σου «εξουσία» άποψης και πρακτικής, όντας απόλυτη μειοψηφία σε μια πορεία χιλιάδων ανθρώπων, καμιά σχέση δεν έχει με επαναστατική διαδικασία και με Αντιεξουσιαστική συλλογικότητα. «Συλλογικότητα» ; Την γνωρίζετε αυτήν την λέξη; Περιέχεται στο λεξικό σας; …ή το μόνο που σας ενδιαφέρει είναι να σας αποκαλούν «μπάχαλους» ; Εαν σας ικανοποιεί η συγκεκριμένη απολίτικη ταυτότητα, τότε κρατείστε την και απολαύστε την. Οσοι από εσας ενδιαφέρεστε μόνο για μια προσωπική μονομαχία με τα ΜΑΤ….δηλαδή ένας «ποδοσφαιρικός» αγώνας μεταξύ «μπάχαλων» και «κρατικών μπάχαλων» σας παρακαλούμε απαλλάξτε μας από την παρουσία σας. Εαν σεβόσαστε στο ελάχιστο τις επαναστατικές διαδικασίες – ιδίως σε τέτοιες πορείες – και εαν όπως λέτε «δράτε αυτόνομα», οργανώστε τις δικές σας ξεχωριστές πορείες σε διαφορετικές ημερομηνίες, διαχωρείστε την θέση σας, και κάντε ότι γουστάρετε. Οχι όμως να «κρυβόσαστε» στο μέσον της πορείας, νοιώθωντας ασφάλεια λόγω μαζικότητας για να υλοποιήσετε συγκεκριμένες πρακτικές. Θέλετε να είσαστε «μπάχαλοι» ; Δικαίωμα σας ! Οχι όμως εις βάρος χιλιάδων ανθρώπων που έχουν την θέληση να διαμαρτυρηθούν με τον δικό τους τρόπο ενάντια σε τέτοιου είδους φασιστικές και ρατσιστικές επιθέσεις σε συνδικαλίστριες. Κάντε πορείες μόνοι σας, σαν το ΚΚΕ ρε παιδιά. Απαλλάξτε μας από την άποψη της θεοποίησης της βίας σε κάθε εκδήλωση του κινήματος. Απαλλάξτε το κίνημα από τέτοιου είδους αναίτιες επιθέσεις σε μπάτσους, με μοναδικό αποτέλεσμα την πρόωρη διάλυση των συγκεντρώσεων. Μάθετε επιτέλους ότι η βία δεν είναι αυτοσκοπός σε κάθε εκδήλωση. Μάθετε ότι ζούν και άλλοι ανάμεσα σας. Δεν είσαστε μόνοι σας σε αυτόν τον πλανήτη. Μην λειτουργείτε ερήμην του κινήματος. Τα «φωτεινά μονοπάτια» μας αποχαιρέτησαν εδώ και καιρό. Μπορείτε επίσης να διαβάσετε το βιβλίο του ENRICO MALATESΤΑ : «Περί αναρχισμού και βίας»…κάντε κάτι πιο χρήσιμο επιτέλους…
ακυβέρνητες πολιτείες 
