Φίλοι αναγνώστες, σε δύο μέρες έχουμε εκλογές, εκλογές κρίσιμες για μια χώρα καθημαγμένη από το νεοφιλελεύθερο πρόταγμα που δύο χρόνια τώρα συντρίβει όχι μόνο τον κόσμο της μισθωτής εργασίας αλλά και πρώην εύρωστα μεσαία στρώματα του τόπου, την πρώην αγέρωχη ραχοκοκαλιά του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού.
Η σχέση δε αυτής της παραγωγικής βάσης, αυτής της δομής, αλλάζει τόσο γρήγοραώστε το πολιτικό, κρατικό και ιδεολογικό εποικοδόμημα τείνει να διαρραγεί με αποτέλεσμα η γενική κρίση να αναδύει νέα δεδομένα πρωτόγνωρα σε μια χώρα σαν την Ελλάδα.
Με άλλα λόγια, η μαρξιστική περιγραφή της βάσης και του εποικοδομήματος που υψώνεται, στην [αγαπημένη μου και αξεπέραστη] εισαγωγή στην ‘’Κριτική της Πολιτικής Οικονομίας’’ στην σημερινή Ελλάδα βρίσκει ανάγλυφη εικόνα απελευθερωμένη από το λούστρο της μεταμοντέρνας μακαριότητας, της μεταολυμπιακής ηλιθιότητας και του ‘’ισχυρού’’ έθνους των απευθείας απογόνων των μαραθωνομάχων !
Μήπως έφτασε λοιπόν η ώρα της Αριστεράς ?
Κυβερνά η Αριστερά ή μήπως μόνο φωνάζει περικυκλώνει ‘’δικαιώνεται’’ ?
Πρέπει όχι μόνο να ενεργούμε από τα κάτω αλλά και από τα πάνω, από τα κάτω πάντοτε, από τα πάνω όταν είναι δυνατόν έγραφε ο έτερος κλασσικός [Λένιν…] αλλά τι θα άκουγε από τους έλληνες «λενινιστές» και αυθεντικούς ερμηνευτές δεν περιγράφεται.
Άντε να κυβερνήσουμε λοιπόν χωρίς να πιάσουμε ψιλή φιλοσοφία αφού είναι γνωστό ότι η εξουσία έχει μορφή χελιού και ξεγλιστράει εύκολα , άλλωστε φιλοσοφία είναι η ιστορία στην πράξη όπως έλεγε [για να τριτώσει το κακό] και ο Γκράμσι.
Να τελειώνουμε παιδιά, αν την Κυριακή οι δυνάμεις της Αριστεράς αποκτήσουν πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο να κάνουμε κυβέρνηση ή όχι ?
Εγώ λέω ΝΑΙ με κάποια προαπαιτούμενα που θα τους χωρέσουν όλους χωρίς να αρχίσουν τις γνωστές δικαιολογίες των τελευταίων σαράντα χρόνων…
Εάν δεχόμαστε ότι σοσιαλισμός σε μια χώρα [και τι χώρα…] δεν γίνεται.
Εάν δεχόμαστε ότι οι Ευρωπαϊκοί λαοί δυνητικά έχουν τις περισσότερες πιθανότητες για μια σοσιαλιστική αφήγηση στο μέλλον και η ιστορική προοπτική της πατρίδας μας είναι συνυφασμένη με την Ευρώπη, την κουλτούρα και την διαδρομή της.
Εάν θέλουμε να λερώσουμε τα χέρια μας όταν ο λαός μας το ζητάει, χωρίς να παριστάνουμε τους Πόντιους Πιλάτους [του Περισσού].
Δια ταύτα αναχωρούμε εις τας Βρυξέλλας με συγκεκριμένες προτάσεις με επίγνωση των συγκεκριμένων συσχετισμών, χωρίς μαξιμαλισμούς, παχιά λόγια και άλλα τέτοια ηρωικά.
Δια ταύτα οργανώνουμε την κυβέρνησή μας στο εσωτερικό, με έντιμους ανθρώπους που έχουν διάφανη ιστορία στο χώρο, ασκώντας πάντοτε ανοικτή διπλωματία σαν συνεπείς αριστεροί και εισάγοντας φυσικά τους κανόνες της δημόσιας λογοδοσίας.
Δια ταύτα επαναφέρουμε μισθούς και συντάξεις στα επίπεδα προ του δεύτερου μνημονίου συμμαζεύοντας ταυτόχρονα κρατικές σπατάλες όλων των ειδών που είναι σύμφυτες με την ανάπτυξη και αναπαραγωγή της εργατικής αριστοκρατίας με την οποία πρέπει να συγκρουστούμε στη βάση του δημόσιου συμφέροντος , δηλ. με λίγα λόγια , Ριζοφωτόπουλοι δεν είστε σύντροφοι.
Δια ταύτα πρέπει να ’’ανακαλύψουμε’’ το 5% του πληθυσμού που θησαύρισε τα 25 τελευταία χρόνια με τις ατελείωτες επιδοτήσεις, θαλασσοδάνεια ΕΣΠΑ κλπ, κλπ , συνεργαζόμενο με αυτό το κράτος/παρακράτος λάφυρο των νικητών του εμφυλίου.
Πρέπει να πληρώσουν ως το μέγιστο ‘’ισοδύναμο μέτρο’’ ανάμεσα σε άλλα ως μέγιστη μεταρρύθμιση που σπάει τα κόκαλα του πιο παρασιτικού κατεστημένου της Ευρώπης.
Όταν κάνουμε αυτά τα ολίγιστα, οι πολίτες θα μας στηρίξουν να πάμε παραπέρα.
Μπορούμε ???
το κείμενο υπογράφει ο φίλος του blog Aggelos
ακυβέρνητες πολιτείες 