photo apo to pontiki
Ας το ξεκαθαρίσουμε από την αρχή. Είναι αποκρουστικό, σημειολογικά παραπέμπει σε φασιστική νοοτροπία, το να δέχεται επίθεση ένας απροστάτευτος άνθρωπος στη μέση του δρόμου από ομάδα εξαγριωμένων πολιτών. Ακόμα και εάν ο συγκεκριμένος, πρόκειται περί ενός ακραία νεοφιλελεύθερου πολιτικού, ακόμα και εάν (δείγμα ότι στον «κόσμο» του δεν συμβαίνει τίποτα) την χθεσινή ημέρα επέλεξε να πάει για ψώνια σε γνωστό κοσμηματοπωλείο και στην συνέχεια για καφεδάκι…
Δυστυχώς, εξισώθηκε ο Θύτης με τα θύματα. Από τα δελτία των καναλιών, τους σύγχρονους βρικόλακες που διψούνε για ειδήσεις γεμάτο αίμα, εξαφανίστηκαν οι αναφορές στους δεκάδες τραυματίες της χθεσινής πορείας από τις δυνάμεις καταστολής και μοναδική αναφορά κάθε μισάωρο περίπου, αποτελεί πλέον η θλιβερή εικόνα του κτυπημένου βουλευτή και πρώην υπουργού, που βέβαια σαφώς και έχει το δικό του (μικρό ή μεγάλο) μερίδιο ευθύνης για την έλευση του επαχθούς μνημονίου στην χώρα μας.
Θα έλεγε κανείς, δίχως υπερβολή, ότι τα τελευταία αποθέματα υπομονής του απλού κόσμου, ο οποίος αρχίζει να υφίσταται, να συνειδητοποιεί και να βιώνει τα αποτελέσματα της εφαρμοζόμενης πολιτικής του μνημονίου, έχουν προ πολλού εξαντληθεί. Το ίδιο συμβαίνει, όμως, και από την αντίθετη πλευρά. Τα όποια αποθέματα διάθεσης για διάλογο με την κοινωνία είχαν «περισσέψει» στην κυβέρνηση εξαντλήθηκαν, σε μια πρωτοφανή, για τα δημοκρατικά χρονικά της νεοελληνικής πολιτείας, κοινοβουλευτική διαδικασία.
Πλέον, μπορούμε να μιλάμε ανοιχτά, για χούντα νεωτερίστικων πολιτικών στοιχείων, καθώς μια κοινοβουλευτική ολιγαρχία, με αντιδημοκρατικό τρόπο, χωρίς ενημέρωση, χωρίς διάλογο με τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις, με διαδικασίες κατεπείγοντος, με διαγραφές διαφωνούντων, με εκβιασμούς των υπολοίπων «νομοταγών» βουλευτών της, η οποία αποτελεί μειοψηφία στην κοινωνία, υποστηριζόμενη από «εξωτερικές δυνάμεις», υποθηκεύει όχι μόνο το παρόν αλλά και το μέλλον των επόμενων γενεών που θα κληθούν να δημιουργήσουν τη δική τους ζωή, να αφήσουν το διακριτό τους στίγμα στην ιστορία αυτού του τόπου.
Τα στοιχεία που μου επιτρέπουν να δώσω τον συγκεκριμένο πολιτικό χαρακτηρισμό στην σημερινή κυβέρνηση, προφανώς δεν αφορούν την εσωτερική της λειτουργία, Αφορούν όμως απόλυτα το είδος της πολιτικής της σχέσης με το πρωτογενές κύτταρο της κοινωνίας, δηλαδή τον πολίτη.
Σε κάθε προσπάθεια συλλογικής, αλλά και ατομικής αντίδρασης, σε κάθε προσπάθεια αμφισβήτησης, σε κάθε μορφή διαμαρτυρίας, λειτουργεί ένα καλά οργανωμένο δίκτυο, αφενός καταστολής, αφετέρου λοβοτομής, της συνειδησιακής έκρηξης του πολίτη. Οι πραίτορες της κυβέρνησης, ο στρατιωτικός μηχανισμός της, μέσα από την λειτουργία του αυτοαποκαλούμενου Υπουργείου «προστασίας του πολίτη» αποκαλύπτουν το είδος του διαλόγου που επιθυμεί να έχει η συγκεκριμένη κυβέρνηση με τον πολίτη. Χημικά (απαγορευμένη η χρήση τους, με το πρωτόκολλο της Γενεύης 1969 και με τη Σύμβαση του Παρισιού 1993), αναίτιες συλλήψεις, τραυματισμοί δημοσιογράφων, οργάνωση και λειτουργία παρακράτους, ασφαλίτες (σε νεαρή ηλικία, από τις σχολές της αστυνομίας, με παλαιστινιακά μαντήλια στο λαιμό τους) συλλαμβάνουν τον οποιονδήποτε θέλει να διαδηλώσει ή να διαμαρτυρηθεί, πηγαίνοντας ή φεύγοντας από τις συγκεντρώσεις.
Σε πολιτικό επίπεδο, η διαχείριση της καθημερινότητας του πολίτη, μέσα από την δημιουργία εικονικής πραγματικότητας, με την διασπορά και την εμπέδωση του τρόμου στον απλό πολίτη (που εξακολουθεί να αποτελεί τον κινητήριο μοχλό της κοινωνικής αντίστασης), την απόπειρα διάσπασης του εργατικού κινήματος και την εμφάνιση γκεμπελίστικης νοοτροπίας επιθέσεις στις αριστερές δυνάμεις, ομολογούν το κατ επίφαση δημοκρατικό πολιτικό περιβάλλον μέσα στο οποίο, το αμέσως επόμενο διάστημα πρόκειται να αναζητηθεί η «κοινωνική συναίνεση». Έτσι, μόλις μια μέρα μετά το χθεσινό όργιο στρατιωτικής καταστολής, ο ερασιτέχνης γκεμπελίσκος (εκ του «Αριστερού» ΠΑΣΟΚ προερχόμενος) υπουργός Χρήστος Παπουτσής, άνοιξε τον εκτοξευτήρα λάσπης, δηλώνοντας στο κοινοβούλιο ότι, όπου διαδηλώνουν οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ δημιουργούνται επεισόδια και προπηλακισμοί. Τώρα, πως ο ΣΥΡΙΖΑ, μέσα στο μπλόκ του οποίου βρισκόμουν και εγώ, και κατά την στιγμή των επεισοδίων στο Σύνταγμα βρισκόταν στην αρχή της Σταδίου, στην άλλη άκρη της Αθήνας δηλαδή, είχε συμμετοχή στα επεισόδια, αυτό είναι κάτι που μόνο με την επίκληση της τακτικής «ρίξε λάσπη, κάτι θα μείνει» μπορεί να εξηγηθεί.
Η πολιτική ιστορία αυτού του τόπου επαναλαμβάνεται, όχι με τα ίδια χαρακτηριστικά ασφαλώς. Η εδραίωση ενός αυταρχικού, αντιδημοκρατικού πολιτεύματος, δεν είναι ανάγκη, σήμερα, να περιλαμβάνει την ανάμειξη του εθνικού στρατού. Τον ίδιο ενεργό ρόλο, ως προς την τοποθέτηση «πολιτικού γύψου» στον ελληνικό λαό, έχουν αναλάβει σήμερα τα διεθνή και εγχώρια τραπεζικά ιδρύματα. Ο «δανειακός γύψος» με το φάντασμα της ανεργίας και της ανεξέλεγκτης υποβάθμισης της προσωπικής μας ζωής, μαζί με την απώλεια της προσωπικής αξιοπρέπειας του πολίτη, αλλά και την υποχώρηση της εθνικής και συλλογικής αξιοπρέπειας του ελληνικού λαού σε διεθνές επίπεδο, αποτυπώνει ακριβώς τα ίδια αποτελέσματα με αυτά της περιόδου της δικτατορίας. Χαμηλωμένα κεφάλια, συνολική απογοήτευση, επίκληση του εσωτερικού κινδύνου, αδιαφορία της μονάδας για το «κοινωνικό γίγνεσθαι», ηθική νομιμοποίηση της απραξίας, παραίτηση από διεκδικήσεις, ξεπούλημα και υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας, διάλυση του κοινωνικού κράτους και τέλος παραίτηση από την έννοια της «κοινής πολιτείας», μέσα στην οποία μόνο μπορούν να λειτουργήσουν το πολίτευμα και οι θεσμοί της Δημοκρατίας, είναι μερικά μόνο από τα κοινωνικά χαρακτηριστικά του νεωτερίστικου αυταρχικού πολιτεύματος που ελέω Τρόικας και Διεθνούς Νομισαμτικού Ταμείου προσπαθεί να εδραιώσει πολιτικά για τις επόμενες δεκαετίες.
Όταν μέσα σε δύο ημέρες κοινοβουλευτικής ιλαροτραγωδίας, ανατρέπονται οι εργατικές κατακτήσεις των τελευταίων εξήντα χρόνων, πως αλλιώς μπορείς να ονοματοδοτήσεις πολιτικά την σημερινή κυβέρνηση και τις επιλογές της; Ποιον πολιτικό χαρακτηρισμό να χρησιμοποιήσεις για την άβουλη μάζα των «προθύμων» βουλευτών που συνέδεσαν το όνομα τους με την υπερψήφιση νομοσχεδίων που διαλύουν τον κοινωνικό ιστό της χώρας; Σε πιο πολιτικό πλαίσιο μπορείς να εντάξεις την χαώδη διαφορά ανάμεσα στον «εσωτερικό κόσμο» των εκπροσώπων του σημερινού πολιτικού συστήματος, με τα περίπου δύο εκατομμύρια έλληνες πολίτες που ζουν στα όρια της φτώχειας;
Υ.Γ1. Πάλι καλά που δεν εμφανίστηκε ο Πάγκαλος στην χθεσινή πορεία. Έμπειρος πολιτικός, γνωρίζει ότι τέτοιες ώρες πρέπει να κρύβεται…
Υ.Γ.2 Επειδή πολύς λόγος γίνεται για την προσέλευση του κόσμου στην χθεσινή κινητοποίηση, σας έχω ένα βιντεάκι που φαντάζομαι ότι η πολυκαναλική ΥΕΝΕΔ (ναι σωστά διαβάσατε, η ΥΕΝΕΔ) δεν πρόκειται να το δείξει…