Το κουμπί που κάνει Bang

«Είπα κάτσε καλά στο κάθισμά σου και δέσε την ζώνη σου παλιόπαιδο.»
«Με στενέυει βρε μαμά και τα ποπ κόρν τους ειναι μπαγιάτικα…»
«Αχ…ανάθεμα την ώρα που μού πε ο πατέρας σου να βγαλω εισητήριο για να ρθω μαζί σας σε αυτή την σχολική διαπλανητική εκδρομή. Παλιά με το πλανητάριο ήταν όλα καλύτερα…»
Η φωνή της καθηγήτριας που στεκόταν όρθια στο μπροστινό μέρος του σκάφους
συνέχισε την ξενάγηση:
«…και συνεχίζουμε την περιήγησή μας στο όμορφο αυτό ηλιακό σύστημα μέ άλλο ενα
αξιοθέατο, πέρα απο τον τεράστιο κόκκινο πλανήτη και τον όμορφο ζεστό του ήλιο.
Η μαύρη τρύπα που βλέπετε εμπρός μας ήταν κάποτε ενα γαλάζιος πλανήτης με έντονη ζωή και κινητικότητα. Προσπαθήσαμε να επικοίνωνήσουμε αρκετές φορές με την πιό εξελιγμένη μορφή ζωής του πλανήτη αυτού, αυτο-ονομαζόντουσαν «άνθρωποι», αλλά το τηλέφωνό τους ή ηταν απασχολημένο ή μας το έκλειναν.
Οι πράκτορες μας μας πληροφόρησαν πως μιά ζεστή μέρα του Σεπτέμβρη, του δικού τους 2008, αποφάσισαν για κάποιον ανεξήγητο λόγο να πατήσουν το κουμπί που κάνει BANG…»
«…κυρία-κυρία…βλέπω κάποια διαστημόπλοια να κινούνται κοντά μας…»
Ολοι στριμώχτηκαν στα παράθυρα, στην αριστερή πλευρά του διαστημοπλοίου.
«Αυτοί» είπε η δασκάλα «είναι όσοι απέμειναν απο αυτά τα αξιαγάπητα πλάσματα με την ακόρεστη
περιέργεια, τις τρελές θρησκείες και τις αυτοκτονικές τάσεις. Κοιτάξτε τους…τώρα όσοι επέζησαν έχουν κάνει μια βάση στο φεγγάρι και καλλιεργούν γογγύλια.!»