στο σπίτι της κόκκινης ρόζας.

Αυτό τον καιρό διαβάζω τα «Γράμματα από την φυλακή» της ΡΟΖΑΣ. Το συγκεκριμένο βιβλίο από τις εκδόσεις ύψιλον περιέχει -εκτός από το κείμενο της οργάνωσης ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ- την αλληλογραφία της  Ρόζας Λούξεμπουργκ από τις φυλακές του Μπρόνκε και Μπρεσλάου στην χρονική περίοδο 1916 – 1918. Είναι ευκαιρία διαβάζοντας τα  να συνειδοτοποιήσουμε τα συστατικά χαρακτηριστικά που διαμόρφωσαν τον χαρακτήρα μιας από τις ιστορικότερες μορφές της Κομμουνιστικής Αριστεράς.

«Κοίτα το λοιπόν να μείνεις άνθρωπος. Το παν είναι να παραμείνει κανείς άνθρωπος. Δηλαδή σταθερός και διαυγής και χαρούμενος παρ’ όλα αυτά, γιατί οι «κλαυθηρισμοί» είναι κύριο χαρακτηριστικό της αδυναμίας»

Οπως κάθε Κυριακή, έτσι και αυτό το Κυριακάτικο πρωινό που μας πέρασε μαζί με την ΑΥΓΗ αγόρασα και την ΕΠΟΧΗ. Τα δύο ένθετα που υπάρχουν στις συγκεκριμένες εφημερίδες – οι «αναγνώσεις» και το «εντός εποχής»- αποτελούν ότι πιο αξιόλογο υπάρχει αυτή την στιγμή από την πλευρά της κατάθεσης ιδεολογικών και πολιτικών κειμένων  στο χώρο της Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Ξεφυλλίζοντας την ΕΠΟΧΗ το μάτι μου έπεσε σε ένα άρθρο με τίτλο «Στο σπίτι της Ρόζας». Το συγκεκριμένο άρθρο είναι γραμμένο από τον Τζουζέπε Πρεστιβίνο, δημοσιεύεται στο  «Μανιφέστο»  και μεταφράσθηκε  στην χώρα μας από την Τόνια Τσίτσοβιτς.

«Ενα αγροτόσπιτο στα Απένινα, στην Τοσκάνα. Η σκεπτόμενη καρδιά μιας κοινότητας τροτσκιστικών ρευμάτων που έχουν γοητευθεί απο την Ρόζα Λούξεμπουργκ. Από την «Διαρκή Επανάσταση» μέχρι τον «Επαναστατικό Σοσιαλισμό», από τις μικρές ομάδες που είναι διάσπαρτες στον κόσμο μέχρι τις σχέσεις με τα Ιταλικά κινήματα. Μια ριζοσπαστική και αντικαπιταλιστική κριτική της εξουσίας που αρνείται την πολιτική του κρατισμού, στο όνομα της αυτοδιαχείρισης και της άμεσης δημοκρατίας που αποφεύγει τις αποχρώσεις και απλοποιεί τα πάντα.

Μέσα στο ορεινό δασώδες πάρκο που περιβάλλει το Αββαείο της Βαλλομπρόζα βρίσκεται μια τριόρωφη βίλα, κάπως ρουστίκ αλλά αξιοπρεπής, που αγοράστηκε στις αρχές αυτού του αιώνα με μια αυτοχρηματοδότηση ίση με ένα εκατομμύριο ευρώ περίπου, από μια κοινότητα που ίσως θα έπρεπε να την ορίσουμε ως μια νησίδα κομμουνισμού μέσα στον μεγάλο και τρομερό κόσμο. Στην βίλα, που υπήρξε κατοικία του μεγάλου Bernard Berenson , που γνώριζε όσο λίγοι τη μεσαιωνική και αναγεννησιακή ιταλική τέχνη, έχουν έδρα το «Σπίτι της κουλτούρας» και το «Κέντρο Μελετών Ουτοπία», σημείο αναφοράς για πολλούς ανδρες και κυρίως γυναίκες νέας ηλικίας κατά μέσο όρο. Κάθε χρόνο σε διάφορες περιστάσεις συχνάζουν στο Σπίτι πάνω από δύο χιλιάδες άτομα. Πάνω από πενήντα από αυτά, επέλεξαν να ζήσουν στο Σπίτι ή στην γύρω περιοχή και ασχολούνται με μια διεθνή ετήσια σχολή, με σενάρια μεμονωμένων κατευθύνσεων, με την ταξινόμηση μιας βιβλιοθήκης.

Εδώ και δύο χρόνια διεξάγεται ένας ετήσιος θερινός κύκλος συναντήσεων στον οποίο συμμετείχαν συνολικά χιλιάδες άτομα. Στην Ασίζη κάθε χρόνο λαμβάνει χώρα μια διεθνή συνδιάσκεψη. Επισκέφθηκα το σπίτι και είχα για εκείνο το σύντομο διάστημα, την αίσθηση ότι βρισκόμουν σε μια αδελφική κοινότητα του μέλλοντος, στο μέλλον μιας υλοποιημένης ουτοπίας, φτιαγμένης πάνω απ’ όλα με μελέτη και αγάπη για την γνώση (φιλο-σοφία) όπως την ονειρευόνταν ο Πλάτωνας.»

Η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύθηκα αρκετά για να βρώ κάποιες παραπάνω πληροφορίες, είτε κάποιες φωτογραφίες του συγκεκριμένου σπιτιού. Οι φωτογραφίες που βλέπετε περιέχονται σε ιστοσελίδα που αναφέρει πληροφορίες για το σπίτι που έζησε ο Βernard Berenson και μάλλον δεν πρέπει να κάνω λάθος. Πρόκειται για μια πολύ αξιόλογη προσπάθεια σε καιρούς πολύ δύσκολους. Σαν Αριστεροί έχουμε την ανάγκη να ξαναδιαβάσουμε κλασσικά πολιτικά κείμενα, να ξανασυζητήσουμε για τις προσωπικότητες που άφησαν ανεξίτηλη την σφραγίδα τους στην διαμόρφωση του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος. Οι προτάσεις της Αριστεράς για την έξοδο από την οικονομική κρίση πρέπει να αντλούνται από το τεράστιο ιδεολογικό οπλοστάσιο που μας άφησαν σαν παρακαταθήκη με τους αγώνες τους και τις θυσίες τους φυσιογνωμίες όπως η Ρόζα Λούξεμπουργκ.

Να μην με λένε yianni63 εαν δεν βρώ περισσότερες πληροφορίες και εαν δεν κανονίσω εκδρομή το καλοκαίρι για να γνωρίσω από κοντά την λειτουργία του συγκεκεριμένου Σπιτιού… 🙂

20 χρόνια μετά την πτώση του τείχους.

 9 Νοεμβρίου 1989. Σχεδόν 20 χρόνια πρίν. Ο υπαρκτός σοσιαλισμός έχει καταρρεύσει. Πανηγύρια και γιορτές. Ο νικητής τα παίρνει όλα.

20 χρόνια μετά. Σωτήριο έτος 2009. Αρχές Απριλίου. Εν όψει συνόδου κορυφής των G-20 στο Λονδίνο και εν μέσω παγκόσμιας βαθιάς οικονομικής και κοινωνικής κρίσης προετοιμάζονται μεγάλες δυναμικές κοινητοποιήσεις από συνδικάτα, ακτιβιστές και απλούς πολίτες τις ημέρες της συνόδου. Οι τράπεζες πρεοειδοποιούν τους υπαλλήλους τους -κυρίως τα υψηλόβαθμα στελέχη- είτε να μην προσέλθουν στην εργασία τους τις ημέρες των διαδηλώσεων είτε να αλλάξουν την ενδυμασία τους για να μην φαίνονται ότι δουλεύουν σε τράπεζες.

20 χρόνια μετά…οι νικητές είναι γυμνοί…σαν τον Βασιλιά που του έχουν σκίσει τα ρούχα. Σε λίγο θα προσπαθούν μεταλλαγμένοι να κυκλοφορούν ανάμεσα μας.  Δεν είναι μικρό πράγμα από νικητής μέσα σε είκοσι χρόνια να μετατρέπεσαι σε ητημένο και να ντρέπεσαι να κυκλοφορείς στον δρόμο.

Ελλάδα. Καλοκαίρι 2009. 35 χρόνια μετά την μεταπολίτευση. Σύγχρονο Νεοελληνικό κράτος. Η «καλοκαιρινή τουριστική σεζόν» αποτελεί την τελευταία γραμμή άμυνας της Κυβέρνησης πριν την τελική κατάρρευση της οικονομίας. Δηλώνει κουρασμένη από τις εξελίξεις. Μάλλον δεν θα προλάβει να γιορτάσει τα εικοσάχρονα γενέθλια. Οι νικητές μετατράπηκαν σε κάτι κουρασμένα παληκάρια. Να τους κουράσουμε περισσότερο.

Στο λονδίνο συνεχίζονται πυρετωδώς η προετοιμασία της κυβέρνησης και της αστυνομίας γιατι φοβούνται ότι θα γίνει ότι και στην Αθήνα τον Δεκέμβριο που μας πέρασε. Στο Παρίσι φουντώνουν οι καταλλήψεις στα πανεπιστήμια. Η Σορβόνη έχει καταληφθεί από φοιτητές αντιδρώντας στις μεθοδεύσεις της κυβέρνησης Σαρκοζί.

Στις 9 Δεκεμβρίου του 1792 οι «Αβράκωτοι» της οδού Μουφτάρ – έτσι ονόμαζαν οι Γάλλοι αριστοκράτες της Συντακτικής Συνέλευσης τους επαναστάτες που είχαν αντικαταστήσει την φουφούλα των ευγενών με το παντελόνι- έστειλαν ένα κείμενο στην Συνέλευση με τίτλο :

Μας γράφετε στα παλιά σας τα παπούτσια;
Δεν θα μας γράφετε για πολύ ακόμα !

Εγώ να συμπληρώσω…  ούτε θα μας σκοτώνετε και θα μας πετάτε βιτριόλι για πολύ ακόμα….

Στο Λονδίνο αδελφές μου. Στο Λονδίνο και σε όλη την ΕΥΡΩΠΗ.

 

Υ.Γ.  Τι ακριβώς καλούμεθα να σβήσουμε σήμερα το απόγευμα; Τα φώτα της ράμπας έσβησαν προ πολλού.
Τα μόνα φώτα που θα μείνουν στο μέλλον θα είναι οι φλόγες της νύχτας στους δρόμους των πόλεων.

Raoul Vaneigem – για μια κοινωνία του ζώντος.

Τώρα τελευταία επειδή αισθάνομαι ότι «λίγο» έχουμε χαμηλώσει τον πήχη σαν Αριστερά για το πώς διαχειριζόμαστε την οικονομική κρίση που διανύουμε εν μέσω εσωτερικών αυτοπροσδιορισμών και Σταλινικής παλιγενεσίας, δεν σας κρύβω ότι μου αρέσει να διαβάζω κυρίως κάποια κείμενα «καταστασιακών».
Ρίχτε μια ματιά εδώ…Situationist International αλλά και εδώ… ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΟΛΗ . Νομίζω ότι αξίζει τον κόπο.

Δεν νομίζω ότι τα κείμενα τους διεδικούν «δάφνες» μεγάλων οικονομικών και πολιτικών αναλύσεων, έχουν όμως αυτό ακριβώς που λείπει από τα κείμενα των μεγάλων οικονομολόγων ακόμα και εάν αυτοπροσδιορίζονται στην Αριστερά.  Διαθέτουν μια καταπληκτική αμεσότητα, έναν λυρισμό, ενώ ο χειρισμός του ύφους των κειμένων γίνεται με τέτοιο τρόπο, ώστε να νοιώθεις ότι ο συγκεκριμένος συγραφέας είναι δίπλα σου και σου μιλάει την στιγμή που διαβάζεις. Θα μπορούσαν κάποιες ενότητες να ήταν οι «κουβέντες της παρέας». Και αυτό είναι το σημαντικό στην όλη υπόθεση. Οτι τα κείμενα αυτά μπορούν να γίνουν «κτήμα» των πολλών, χωρίς να περιορίζεται το «γνωστικό αντικείμενο» σε «φωτεινές μειοψηφίες».

Αυτές τις μέρες λοιπόν, έπεσε στα χέρια μου ένα μικρό βιβλίο του Raoul Vaneigem με τίτλο «Για την κατάργηση της εμπορευματικής κοινωνίας – για μια κοινωνία του ζώντος». Σας παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα.
Σίγουρα κάποιοι θα πουν «τα έχουμε ξαναδιαβάσει». Σημασία έχει όμως στο χρονικό «σημείο μηδέν» που βρισκόμαστε ο τρόπος που διατυπώνεις την σκέψη σου και η τεχνοτροπιά που επιλέγεις να περάσεις τα μηνύματα που θέλεις.

 

«…Εξωθώντας στα άκρα μια διαδικασία μη παραγωγικής οικονομικής συσσώρευσης, ο εμπορευματικός ολοκληρωτισμός διέδωσε σε ολόκληρο τον πλανήτη ένα σύστημα διφθοράς και τρόμου, το οποίο η επιχειρηματική ατολμία κάποιων Σικελικών χωριών έκανε γνωστό με το όνομα μαφία. Χωρίς να νοιάζονται για το μακροπρόθεσμο -οι κερδοσκόποι- αντλούν ένα άμεσο κέρδος από το κοινωνικό χάος που προκαλεί η εξαθλίωση, η ανεργία, η αβεβαιότητα της επιβίωσης και αυτή η έμμονη ιδέα του χρήματος πάση θυσία, που φθείρει την σκέψη και τα ήθη από την ανώτερη μέχρι την κατώτερη βαθμίδα της αξιοθρήνητης κοινωνικής κλίμακας. Αντί όμως να θέσουν εκτός μάχης αυτό το σκυλολόι, βλέπουμε τους περισσότερους ανθρώπους να συγκατανεύουν στα βλεδυρά τους ψέματα, να αποδέχονται τις μειώσεις των μισθών, να σκύβουν το κεφάλι υπό την απειλή της ανεργίας, να βυθίζονται στην απόγνωση, να ζητωκραυγάζουν δημαγωγούς, να παριστάνουν τους ξαπλωμένους σκύλους βγάζοντας μπόλικα γρυλλίσματα, αντί να πεταχτούν επάνω και να αποτολμήσουν την περιπέτεια της ζωής και της επιθυμίας. Θα πρέπει να το επαναλάβουμε: Ο μοναδικός μας πλούτος είναι η ζωή, μια ζωή που εξευγενίζεται αδιάκοπα απο την πρόοδο της ανθρώπινης ευαισθησίας και ευφυίας. Ο αγώνας μας δεν έχει πλέον ως σκοπό να επιβιώσουμε μέσα σε μια κοινωνία αρπακτικών, αλλά να ζήσουμε ανάμεσα στους ζωντανούς…»

Και τώρα που το διαβάσατε, φανταστείτε αυτό το μικρό κείμενο να μπορούσε να  μεταφερθεί στο Ελληνικό κοινοβούλιο σαν ένα μικρό συμπλήρωμα της τοποθέτησης ενός Αριστερού βουλευτή. Ε ρε γλέντια που θα είχαμε !!
Τσ…τσ…τσ…τι ακραίος που είμαι…

διάσκεψη κινημάτων στην Στουτγάρδη κατά του ΝΑΤΟ.

 

 

no-to-nato.org

Εκκληση με αφορμή τα 60 χρόνια από την ίδρυση του ΝΑΤΟ

 

Με αφορμή τη συμπλήρωση 60 χρόνων από την ίδρυση του στρατιωτικού οργανισμού του ΝΑΤΟ καλούμε όλους/ες να έρθουν στο Στρασβούργο και το Κελ στις 4-5 Απρίλη 2009. Να διαμαρτυρηθούμε ενάντια στις επιθετικές στρατιωτικές και πυρηνικές πολιτικές και να διεκδικήσουμε το όραμα μας για ένα δίκαιο κόσμο χωρίς πολέμους.

 Το ΝΑΤΟ αποτελεί αυξανόμενο εμπόδιο στην επίτευξη της παγκόσμιας ειρήνης. Από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, το ΝΑΤΟ «επαναπροσδιόρισε» τον εαυτό του ως εργαλείο στρατιωτικής δράσης της «διεθνούς κοινότητας», συμπεριλαμβανομένης και της προώθησης του λεγόμενου «πολέμου κατά της τρομοκρατίας». Στην πραγματικότητα, λειτουργεί σαν όχημα για την εκ των ΗΠΑ καθοδηγούμενη χρήση βίας, με βάσεις σε όλες τις ηπείρους, παρακάμπτοντας τον ΟΗΕ και το σύστημα του διεθνούς δικαίου, επιταχύνοντας την στρατιωτικοποίηση και κλιμακώνοντας τις εξοπλιστικές δαπάνες- το 75% των παγκόσμιων εξοπλιστικών δαπανών πραγματοποιείται από τις χώρες μέλη του ΝΑΤΟ.

 Με αυτή την επεκτατική πολιτική, που ξεκίνησε το 1991, και με σχέδιο  να προωθήσει στρατηγικά και οικονομικά συμφέροντα, το ΝΑΤΟ έκανε πόλεμο στα Βαλκάνια, με το πρόσχημα του λεγόμενου «ανθρωπιστικού πολέμου» και συνεχίζει έναν ανελέητο πόλεμο εφτά χρόνων στο Αφγανιστάν, όπου η τραγική κατάσταση κλιμακώνεται και ο πόλεμος έχει ήδη επεκταθεί στο Πακιστάν.

 Στην Ευρώπη το ΝΑΤΟ επιδεινώνει τις εντάσεις, τροφοδοτώντας την κούρσα των εξοπλισμών με την λεγόμενη «αντιπυραυλική ασπίδα», ένα τεράστιο πυρηνικό οπλοστάσιο και μια πολιτική του «πρώτου πυρηνικού πλήγματος». Η πολιτική της ΕΕ  προσδένεται όλο και περισσότερο στο ΝΑΤΟ. Η συνεχιζόμενη και η εν δυνάμει διεύρυνση του ΝΑΤΟ στην ανατολική Ευρώπη αλλά και πέρα απ’αυτή, και οι επιχειρήσεις του «εκτός περιοχής» κάνουν τον κόσμο μας πιο επικίνδυνο. Η σύγκρουση στον Καύκασο αποτελεί μια καθαρή ένδειξη των κινδύνων. Κάθε προέκταση των ορίων του ΝΑΤΟ αυξάνει την πιθανότητα πολέμων, συμπεριλαμβανομένης και της χρήσης πυρηνικών όπλων.

 Για να πραγματοποιήσουμε το όραμα μας για έναν ειρηνικό κόσμο απορρίπτουμε τις στρατιωτικές απαντήσεις σε παγκόσμιες και περιφερειακές κρίσεις – αυτές αποτελούν μέρος του προβλήματος όχι της λύσης. Αρνούμαστε να ζούμε υπό την απειλή των πυρηνικών όπλων, απορρίπτουμε ένα νέο κυνήγι εξοπλισμών. Πρέπει να μειωθούν οι στρατιωτικές δαπάνες – να χρησιμοποιηθούν οι πηγές πλούτου για  την ικανοποίηση των ανθρώπινων αναγκών. Πρέπει να κλείσουν όλες οι ξένες στρατιωτικές βάσεις. Είμαστε ενάντια σε όλες τις στρατιωτικές εγκαταστάσεις που χρησιμοποιούνται για στρατιωτικές επεμβάσεις. Πρέπει να εκδημοκρατισθούν και αποστρατιωτικοποιηθούν όλες οι σχέσεις των λαών μεταξύ τους και να ιδρυθούν νέες μορφές ειρηνικής συνεργασίας για να οικοδομηθεί ένας ασφαλέστερος και δικαιότερος κόσμος.

 

¨Ονομα                        Ιδιότητα                        Υπογραφή                               Επικοινωνία

*Η παραπάνω έκκληση υιοθετήθηκε από διάσκεψη κινημάτων στις 5/10/2009 στη Στουτγάρδη και διακινείται σ’όλη την Ευρώπη.

 

ΠΑΡΤΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΔΙΑΚΙΝΕΙΣΤΕ ΤΗΝ ΚΑΙ ΣΤΕΙΛΤΕ ΤΗΝ ΣΤΟ EMAIL :  aliki@syn.gr

«τίποτα στην ελλάδα δεν μπορεί να είναι όπως πρίν»…

Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ. 

Στην παραπάνω φωτογραφία βλέπετε τον «πιο ισχυρό  άνδρα» της Ευρωπαικής Ενωσης. Είναι ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ 55 ετών, πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου. Εξελέγη την 1 Ιανουαρίου του 2005 πρόεδρος του συμβουλίου του eurogroup, το οποίο απαρτίζεται απο τους υπουργούς Οικονομίας των χωρών μελών της ευρωζώνης. Το eurogroup συνεδριάζει κάθε μήνα και καθορίζει την οικονομική πολιτική της ενωμένης Ευρώπης.

Στην συνέντευξη του στην ίδια εφημερίδα, μεταξύ άλλων τόνισε ότι :
«τίποτα στην Ελλάδα δεν μπορεί να είναι όπως πρίν»…«απαιτούμε και άλλα μέτρα»…«τα μέτρα που θα πάρετε πρέπει να είναι πολύ σκληρά»…«χρειάζονται και άλλες ενέργειες για την εξυγίανση των οικονομικών της χώρας σας»…Γνωρίζει την κοινωνική αναταραχή, αλλά καλεί τους Ελληνες «να σκεφθούν και τα παιδιά τους» !!! (τα θαυμαστικά δικά μου)…και ότι…«είμαι και εγώ της άποψης ότι η Ευρωπαική συνθήκη πρέπει να εφαρμοστεί πιστά»

Τα μέτρα που εννοεί ο «ισχυρός ΖΑΝ» αφορούν την δημοσιοοικονομική πολιτική της χώρας μας. Τελειώνει την συνέντευξη του στην Κυρικάτικη Ελευθεροτυπία λέγοντας ότι…«Γνωρίζω ότι η Ελλάδα έχει τεράστια προβλήματα, πιστεύω ότι δεν θα φθάσει στην πτώχευση, όμως τα μέτρα που θα εφαρμόσει πρέπει να είναι πολύ σκληρά.»
Αυτό που δεν μας είπε στην συνέντευξη του ο «ισχυρός ΖΑΝ» είναι το ποιός έχει την ευθύνη για το γεγονός ότι αυτή την στιγμή η χώρα μας βρίσκεται στα πρόθυρα της πτώχευσης, ποιές πολιτικές οδήγησαν μέχρι εδώ και επιπλέον, πότε και με ποιό τρόπο θα «πληρώσουν» οι υπεύθυνοι των πολιτικών αυτών. Γιατί δεν μπορεί επί 35 χρόνια συγκεκριμένες πολιτικές με όνομα και ταυτότητα σε Ελλάδα και Ευρώπη να «στρώνουν το χαλί» της σημερινής οικονομικής και κοινωνικής κρίσης χωρίς να κατανομάζονται, προσπαθώντας να συγκαλυφθούν οι πολιτικές ευθύνες με γενικόλογες συνεντεύξεις που εξισώνουν τον θύτη με το θύμα της οικονομικής κρίσης. Επιπλέον δεν μπορώ να καταλάβω γιατί αυτά τα «πολύ σκληρά μέτρα» πρέπει να αφορούν μισθωτούς και μικρομεσαίες επιχειρήσεις, κοινωνικές τάξεις δηλαδή οι οποίες δεν συμμετείχαν στην διαμόρφωση της οικονομικής κρίσης. Ιδιαίτερα οι χαμηλόμισθοι του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα, οι οποίοι δεν επένδυσαν σε τοξικά ομόλογα, δεν ανέβαζαν συνεχώς τα επιτόκια σε στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια, δεν έπαιρναν τις αυξήσεις μετοχικών κεφαλαίων για να τα κάνουν κότερα και βίλες, δεν τριπλασίαζαν τις τιμές χρηματιστηριακών τίτλων σε σχέση με την παραγωγική τους βάση πάνω στην οποία τους εξέδιδαν, δεν γεννούσαν νέους τίτλους με την ελπίδα ότι η κερδοσκοπική αγορά εν οίδη «χρηματοοικονομικής τεχνικής» θα τους αγοράσει και θα τους ξαναπουλήσει εισπράτοντας την υπεραξία του «αέρα κέρδους» πριν τα τοξικά αποτελέσματα τους προσγειωθούν στο κεφάλι της ονομαζόμενης «πραγματικής» οικονομίας. Τέλος οι εργαζόμενοι -αυτοί δηλαδή που καλούνται να πληρώσουν το μεγαλύτερο τίμημα μιας οικονομικής κρίσης που άλλες κοινωνικές τάξεις δημιούργησαν- προφανώς δεν εξαπάτησαν μέσω υποδείξεων τραπεζών την «εμπιστοσύνης» τους σε διάφορους φορολογικούς παραδείσους, οι οποίες «πρότειναν» παραμυθένια επιτόκια σε τραπεζικά προιόντα «υψηλού ρίσκου» στα ανυποψίαστα θύματα-επενδυτές.

Θα περίμενε βέβαια κανείς από τον «ισχυρό ΖΑΝ» να μας πει πως θα προστατευθούν όλοι αυτοί που το μόνο που είχαν για πούλημα εδώ και δεκαετίες είναι η εργατική τους δύναμη υλική ή άυλη. Επίσης καλό θα ήταν ο ισχυρότερος άνδρας της Ευρώπης να αναγνώριζε ότι την κύρια ευθύνη της οικονομικής κρίσης που διανύουμε την έχουν και την είχαν όσοι κατέχουν τα μέσα παραγωγής, στα πλαίσια της ανισότητας μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας, μη παραγνωρίζοντας το γεγονός ότι φιλελεύθερες πολιτικές δεξιών και σοσιλαδημοκρατικών κυβερνήσεων ενέτειναν τις ανισότητες αυτές.

Τι θα μπορούσε να μας πει όμως ο ισχυρότερος άνδρας της Ευρώπης όταν την ίδια ώρα με την συνέντευξή του στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, η σύνοδος κορυφής των «27» ακυρώνει την πολυδιαφημιζόμενη έκτακτη σύσκεψη των ευρωπαίων ηγετών στην Πράγα στις 7 Μαίου με αποκλειστικό θέμα την…ανεργία που πλήττει όλα τα κράτη της Ευρώπης !!!
Την στιγμή λοιπόν που προβλέπεται ότι μέχρι το 2010 θα χάσουν την δουλειά τους 6.000.000 Ευρωπαίοι πολίτες, οι ηγέτες των 27 ακυρώνουν την σύνοδο για την απασχόληση. Γιατί όμως συνέβη αυτό;
Γιατί απλούστατα η συγκεκριμένη σύνοδος θα εξέταζε ζητήματα όπως αυτό της «ευελιξίας στην αγορά εργασίας», το περίφημο πλέον flexicurity. Oπως λοιπόν δήλωσε ο Γάλλος Πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί στους υπόλοιπους Ευρωπαίους ηγέτες : «Μήν ξεχνάτε ότι έρχονται και ευρωεκλογές…». Συνεπώς μην ανοίγουμε από τώρα τα χαρτιά μας γιατί οι πολίτες της Ευρώπης στις ερχόμενες εκλογές θα μας αποδοκιμάσουν. Κρατείστε το για έκπληξη…μετά τις εκλογές.
Σε αυτούς λοιπόν κυρίες και κύριοι τους πολιτικούς ηγέτες οι Ευρωπαίοι πολίτες έχουν παραδώσει τις τύχες του μέλλοντος τους. Ελπίζω ότι όλοι οι Ευρωπαίοι πολίτες θα καταλάβουν το πόσο μεγάλη ανάγκη υπάρχει για ριζική αλλαγή των σημερινών πολιτικών κατευθύνσεων του «συμφώνου σταθερότητος» και της «Ευρωπαικής συνθήκης». Ελπίζω όλοι μας να καταλάβουμε ότι εμείς οι απλοί Ευρωπαίοι πολίτες και η σύγχρονη Ευρωπαική Ριζοσπαστική Αριστερά σε τίποτα κοινό δεν μοιάζει το όραμα της Ενωμένης Ευρώπης που έχουμε απέναντι  στους συγκεκριμένους ηγέτες και τις πολιτικές δυνάμεις που τους στηρίζουν. Μιλάμε για μια διαφορετική Ευρώπη. Μιλάμε για μια διαφορετική ζωή. Για διαφορετικές αξίες. Για την Ευρώπη των λαών, για την Ευρώπη των εργαζομένων χωρίς «ισχυρούς ΖΑΝ»…

«Τίποτα στην Ευρώπη να μην αφήσουμε να είναι όπως πρίν…»

«δεν υπάρχει ασφάλεια προβλέψεων…»

Αθήνα….από το in.gr

«…Πρόσθετα μέτρα με περικοπές δαπανών, μισθών και νέους  φόρους καλούν οι Βρυξέλλες την κυβέρνηση να λάβει τη διετία  2009-2010. Σύμφωνα με Τα Νέα του Σαββάτου, το κείμενο των συστάσεων που θα απευθύνει η Επιτροπή στην Ελλάδα στις 24 Μαρτίου θα καλεί την κυβέρνηση να υποβάλει έκθεση για τα μέτρα που θα λάβει και το 2010. Το πακέτο αυτό πρέπει να παρουσιαστεί έως τις 24 Οκτωβρίου. Εξάλλου, ο πρωθυπουργός δεν απέκλεισε νέα μέτρα, λέγοντας ότι «εμείς πιστεύουμε ότι με τις πολιτικές αυτές φτάνουμε τους στόχους μας αλλά θέλει διαρκή παρακολούθηση, διαρκή επικαιροποίηση και αν χρειαστεί βεβαίως να προσαρμόσουμε τις πολιτικές μας σε νέες ανάγκες». Ούτε, όμως, απέκλεισε αναθεώρηση των προβλέψεων για το ρυθμό ανάπτυξης, λέγοντας ότι η κυβέρνηση πιστεύει ότι είναι «κατά προσέγγιση σωστή» η εκτίμηση για ΑΕΠ, όμως η πραγματική ζωή θα την επιβεβαιώσει, καθώς στην εποχή της κρίσης «δεν υπάρχει ασφάλεια προβλέψεων». Υπενθυμίζεται ότι μετά το πακέτο μέτρων που ανακοίνωσε η κυβέρνηση για περικοπές δαπανών κατά 10%, πάγωμα μισθών των δημοσίων υπαλλήλων και επιβολή έκτακτης εισφοράς στα υψηλά εισοδήματα, ο υπουργός Οικονομίας εκτίμησε ότι το έλλειμμα του 2009 θα διαμορφωθεί στο 3,7% του ΑΕΠ….»

αφιερωμένο στον τάκη μπόσδα.

«Γνωρίζειν τας των πραγμάτων αιτίας» έλεγαν οι αρχαίοι. Μέσα σε έναν κόσμο που κινείται σε τόσο γρήγορους ρυθμούς, που η ομορφιά και η ασχήμια παντρεύονται καθημερινά, που φαίνεται τόσο ψεύτικος αλλά μπορεί να γίνει τόσο αθώος, όλοι εμείς…εμείς η αιτία και η αφορμή των πραγμάτων. Ανθρωποι με τόσο διαφορετικά DNA, άνθρωποι όλων των φυλών. Ανθρωποι με διαφορετικές προσωπικότητες, με διαφορετικά πολιτικά φρονήματα. Ανθρωποι-άνθρωποι-άνθρωποι.

Τι κινεί όμως, αυτό που μας ξεχωρίζει και μας τοποθετεί σε βαθμίδες στην πυραμίδα της ζωής; Ο χαρακτήρας μας; Οι δουλειές μας; Οι οικογένειες μας; Τα βιώματα μας; Το μυαλό μας; Ολα;
Αφού η γή είναι κυκλική γιατί όλοι εμείς δεν είμαστε η αγκαλιά της πιασμένοι χέρι-χέρι; Γιατί αφήνουμε τα ξαδέρφια της ντροπής να μπαίνουν ανάμεσα μας και να μας χωρίζουν τα χέρια; Να μας ξεχωρίζουν σε λευκούς και μαύρους; Σε Βαλκάνιους και Ευρωπαίους; Υπάρχουν άραγε οι άνθρωποι που λένε όχι, που παλεύουν για να ενεργοποιούν την ελπίδα και τα όνειρα; Εγώ λέω ότι υπάρχουν και όσα βιτριόλια να έχουν πέσει στα πρόσωπα αθώων γυναικών, ανδρών η παιδιών που ήρθαν για να αγωνιστούν για ένα καλύτερο αύριο, δεν θα μπορέσουν να «κάψουν» τις ελπίδες τους, τους αγώνες τους, τα όνειρα τους, τις αξίες, τις ευχές και τις προσπάθειες όλων αυτών των ανθρώπων που δουλεύουν τίμια για να αποκτήσουν μια αξιοπρεπή θέση σε αυτήν την ζωή και να μπορέσουν να μεγαλώσουν τα παιδιά τους. Να είναι άνθρωποι ! Ανθρωποι ρε παιδιά !!! Που δεν πετάνε βιτριόλι, δεν σκοτώνουν με όπλα η μαχαίρια, δεν κάνουν ψυχολογικό πόλεμο, δεν φυλακίζουν χρήστες, δεν περιθωροποιούν γέροντες.

Καμιά λέξη δεν χαρακτηρίζει το μαρτύριο αυτής της γυναίκας. Ακόμα και η ντροπή σαν λέξη «ντρέπεται» να περιγράψει αυτό το απάνθρωπο γεγονός. Κρίμα που λίγοι άνθρωποι στην αρχή το έφεραν στο φως της δημοσιότητος. Γιατί όλοι εμείς έπρεπε να είχαμε αφυπνιστεί και να το κοινοποιήσουμε με όλους τους τρόπους. Μπράβο τους όμως και μαγκιά τους, γιατί η κουλτούρα τους δεν ανέχθηκε το άδικο και το λάθος. Μπράβο σε αυτούς τους λίγους δημοσιογράφους που ασχολήθηκαν και το έβγαλαν στα ΜΜΕ.
Μπράβο σε όλους αυτούς που ανώνυμα και αθόρυβα έβαλαν χρήματα στον λογαριασμό που ανοίχτηκε για την ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΑ ΚΟΥΝΕΒΑ.
Μπράβο σε όλους αυτούς που δεν θα το «κουκουλώσουν» και δεν θα φοβηθούν να το γνωστοποιήσουν με οποιοδήποτε δημοκρατικό τρόπο. Ξυπνείστε ! Αφυπνιστείτε ! Πάρτε δύναμη από οτιδήποτε σας εξιτάρει σε αυτήν την ζωή. Γιατί αυτή η ζωή είναι μικρή, αλλά γίνεται τόσο μεγάλη όταν μπορείς να εξοντώνεις την μετριότητα, όταν μπορείς να υπερασπίζεσαι το σύνταγμα, όταν μπορείς να κάνεις καλό και να το προσφέρεις απλώχερα σε ανθρώπους που η ζωή δεν τους τα έφερε βολικά.

Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία το όνειρο και η ελπίδα. Αλλά προπάντός θέλει όλους εμάς να το κάνουμε πράξη. Οχι λόγια, όχι απραγματοποίητες υποσχέσεις, όχι φαναφαρισμούς, όχι ψέμματα…Πράξεις!!!
Εμείς αποτελούμε το κράτος, εμείς γεννάμε και το δικαίωμα. Τα δικαιώματα είναι η κληρονομιά των επόμενων που εμείς θα φέρουμε στον κόσμο. Η σωτηρία μας είναι η ακμή μας. Για έναν καλύτερο κόσμο που οφείλουμε στους εαυτούς μας σε αυτά τα δύσκολα χρόνια που διανύουμε.

                                                                                                                                                                «ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΚΙ»

Χρησιμοποιώ αυτό το ψευδόνυμο για να τιμήσω έναν άνθρωπο που αγαπούσα πολύ και δυστυχώς χάθηκε πρόωρα και δεν είναι ανάμεσα μας. Εναν φωτισμένο άνθρωπο, δημοσιογράφο και λόγιο. Υπέρμαχο της δημοκρατίας, με εξαιρετική γραφή και «κοφτερό» μυαλό, μέλος της ΕΣΗΕΑ, του πειθαρχικού συμβουλίου, αρχισυντάκτη πολλών και γνωστών περιοδικών και εφημερίδων.
Δεν ξέρω εάν θα λείψεις στους άλλους, εμένα πάντως το μυαλό μου θα μείνει «ορφανό» χωρίς εσένα. Καλό σου ταξίδι θείε μου όπου και εάν βρίσκεσαι. Να μου φωτίζεις πάντα τον δρόμο έστω και από εκεί…

 
Αγαπητό «ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΚΙ»  οι ΑΚΥΒΕΡΝΗΤΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ   σε ευχαριστούν πολύ για την επιστολή σου.

libertario comunismo – εκδήλωση για τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

 

 

 ΑΠΕΡΓΙΑ  ΤΩΡΑ ΣΤΑ ΜΕΣΑ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ

 
Πώς μπορεί να περιγραφεί η απασχόληση στον θαυμαστό κόσμο των μέσων ενημέρωσης;
Και πώς μπορεί να αποτιμηθεί το εργασιακό καθεστώς των απασχολούμενων σε αυτά;

 Καταρχήν η πολυπόθητη «ελευθερία της έκφρασης», που υπαγορεύουν οι αρχές της δημοσιογραφικής δεοντολογίας, αποτελεί μια έννοια που «εξατμίζεται» μπροστά στο συμφέρον των επιχειρηματιών-ιδιοκτητών και τον κίνδυνο να ανατραπεί η κοινωνική τους ειρήνη. Η διαστρέβλωση, η παραποίηση, η απόκρυψη, η λογοκρισία  και η αυτολογοκρισία γεγονότων και ειδήσεων αποτελεί τον κανόνα στον χώρο της «ενημέρωσης», με στόχο τη συλλογική ύπνωση.

Από τη άλλη, η παγκόσμια οικονομική κρίση δεν έχει αφήσει ανεπηρέαστη και την ελληνική βιομηχανία των ΜΜΕ. Για τα αφεντικά δεν είμαστε τίποτα παραπάνω από εμπορεύματα, χρήσιμα ενίοτε για την παραγωγή, άχρηστα όταν η οικονομία χωλαίνει και το κόστος ανεβαίνει, οπότε και χρειάζεται να περικόψουν την ποσότητα των «πρώτων υλών» που χρησιμοποιούν. Οπότε, περικόπτουν τις ζωές μας. Και, έτσι, κρατάνε πειθαρχημένους τους λίγους εργαζόμενους που θα την γλιτώσουν, που θα χρειαστεί να βγάλουνε διπλάσια και τριπλάσια δουλειά, να δουλέψουν 65ωρα και να σκύβουν το κεφάλι μπροστά στο αφεντικό, αν θέλουν να συνεχίσουν να επιβιώνουν με 700 έως 800 ευρώ ή και λιγότερα.

Οι απολύσεις, λοιπόν, ως απάντηση στην οικονομική κρίση έχουν ξεκινήσει ήδη στην βιομηχανία των ΜΜΕ και παίρνουνε διάφορες μορφές: Απολύσεις για συνδικαλιστικούς λόγους, απολύσεις για μείωση οικονομικού κόστους, απολύσεις για να διατηρηθούν στα όρια του άκρατου πλουτισμού τα κέρδη των αφεντικών. Την ίδια στιγμή που η ανασφάλιστη εργασία, η εργασία με μπλοκάκια και η απλήρωτη/ελαστική εργασία έχουν καταστεί για έναν πολύ μεγάλο αριθμό, ιδιαίτερα νέων εργαζομένων σε εφημερίδες, περιοδικά και portals, καθεστώς.

Μέσα σε αυτή την κατάσταση των νέων εργασιακών συνθηκών, η ΕΣΗΕΑ, που εδώ και πολλά χρόνια επιλέγει πρόθυμα να αποτελεί τις μαριονέτες της εργοδοσίας, ευλογώντας τις εργασιακές σχέσεις γαλέρας στα ΜΜΕ, αποτελώντας μια συνδικαλιστική συντεχνία που περιθωριοποιεί χιλιάδες εργαζόμενους στην Ενημέρωση ως τη νέα εργατοπλέμπα της βιομηχανίας των ΜΜΕ, παρουσιάζεται ως η μοναδική που μπορεί και δικαιούται να μιλά εκ μέρους των εργαζομένων!

Σε τέτοιο βαθμό που, «προασπιζόμενη» τα συμφέροντά τους, δεν αποτολμά την κήρυξη πιεστικών απεργιών, ούτε καν στα συγκροτήματα που έχουν εξαγγελθεί ήδη απολύσεις ακόμη και με τη μορφή των «εθελούσιων εξόδων» που δεν τις χρεώνονται οι εργοδότες, διατηρώντας έτσι την «εργασιακή ειρήνη» των αφεντικών, αφήνοντας τους εργαζόμενους έρμαια στα χέρια της εργοδοτικής αυθαιρεσίας. Είναι δε τέτοια η αφοσίωση των διοικούντων της ΕΣΗΕΑ στα αφεντικά, που δεν προχωρούν καν στην κήρυξη απεργιών στο χώρο του Τύπου που θα πλήξουν τα χρυσοφόρα από τα διαφημιστικά έσοδα «φύλλα» του σαββατοκύριακου, λόγος για τον οποίο, όταν τελικά πιέζεται να τις εξαγγείλει, επιλέγει τις μέρες που θα θίξουν μόνο τα «προβληματικά» καθημερινά φύλλα, χαρίζοντας έτσι στους εκδότες εξοικονόμηση από τις καταβολές των μισθών και από το ακριβό χαρτί.

Μπροστά σε αυτή την κατάσταση, επιλέγουμε την αντίθεση και τη σύγκρουση με ένα «σωματείο» που αποκλείει τους πιο αδύναμους εργαζόμενους (μπλοκάκια, «μαύρους», άμισθους στον περιοδικό τύπο και στα τηλεοπτικά κανάλια) και δέχεται στους κόλπους του κατά συρροή εργοδότες και εργολάβους.

Αντιμέτωποι με αυτή την κατάσταση, επιλέγουμε την αντίθεση και τη σύγκρουσή με τη λογική αυτής της συντεχνίας, που θέλει διαχωρισμένους ανά κλάδο τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ, παρόλο που εδώ και 30 χρόνια διάφορα σωματεία και αγωνιστές που δραστηριοποιούνται στο χώρο των ΜΜΕ θέτουν την αναγκαιότητα της λειτουργίας ενός Ενιαίου Συνδικάτου Τύπου.

Ενάντια στις απολύσεις και την επισφάλεια, καλούμε σε δυναμικές ενέργειες διεκδίκησης και ρήξης, παρεκκλίνοντας από την κατεστημένη «συνδικαλιστική δράση και νομιμότητα» που αποδυναμώνει τους εργαζόμενους, και δρομολογώντας τις προϋποθέσεις για την κήρυξη 48ωρης απεργίας στο χώρο όλων των μέσων ενημέρωσης με γενικές συνελεύσεις σε όλα τα μαγαζιά και από τα κάτω συντονισμό των αγωνιζόμενων κομματιών.

 

Παρασκευή 20 Μάρτη 20:00 κτίριο ΕΜΜΕ (Πανεπιστήμιο Αθηνών Καλαμιώτου 2, Πλ. Καπνικαρέας)

Ανοιχτή Συνέλευση ενάντια στις απολύσεις

και την επισφαλή εργασία

 

Συνέλευση έμμισθων, άμισθων, «μπλοκάκηδων», «μαύρων», ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ

http://www.katalipsiesiea.blogspot.com

να συλληφθούν αμέσως όλοι…μα όλοι οι κουκουλοφόροι.

Κυρίες και κύριοι…εξασφάλισα αποκλειστικά για τις ακυβέρνητες πολιτείες το συγκεκριμένο video ντοκουμέντο από παλαιότερη επίθεση κουκουλοφόρων στο δημαρχείο της Νάουσας. Προσέχτε τα μοχθηρά τους πρόσωπα, καθώς και τις ετοιμασίες που κάνουν πρίν την προσπάθεια τους να καταλάβουν το δημαρχείο της Νάουσας.
Προσέχτε τους ελιγμούς μάχης πριν την τελική τους επίθεση, καθώς και το προκλητικό χορό τους απευθυνόμενοι προς τους άνδρες των ΜΑΤ. Να σημειωθεί ότι είχε προηγηθεί πορεία από το κέντρο της πόλης.
Η συγκεκριμένη ομάδα κουκουλοφόρων αποκαλείται «ΜΠΟΥΛΕΣ» και έχει σαν βάση της την πόλη της ΝΑΟΥΣΑΣ.

Αίσχος !!!….Να επέμβει ο ΔΗΜΟΣ….να επέμβει η πολιτεία. Να συλληφθούν αμέσως όλοι…μα όλοι όμως οι κουκουλοφόροι…

Επίσης να σας αποκαλύψω…ότι η  πεντανόστιμη     στο blog  της, αποκαλύπτει ένα ακόμα σατανικό είδος κουκουλοφόρου την περιβόητη  κουκουλοσκουφίτσα.

 

Εαν δείτε αυτό το πλάσμα…μην το πλησιάσετε. Είναι επικίνδυνο και κρατάει καλάθι γεμάτο πέτρες από ότι βλέπετε στην φωτογραφία που εξασφάλισε η πεντανόστιμη. Παρακαλούμε θερμά να ειδοποιήσετε αμέσως το πλησιέστερο αστυνομικό τμήμα.

όταν έρχονται τα σύννεφα στη γη των χαμένων ονείρων.

drepanopap

 

Χαμηλό βαρομετρικό. Μαζεύονται σύννεφα. Ανυδρη γή εδώ και χρόνια. Ξηρασία παντού. Ερημος αδιάβατη οι πόλεις, όλα σκεπάστηκαν από την άμμο του χρόνου. Εδώ κάποτε ήταν ένα Βασίλειο. Χρειάζεται να σκάψεις πολύ βαθιά για να βρεις τα λιγοστά ερείπια που απέμειναν. Είναι θέμα διάθεσης και χρόνου, ίσως και περιέργειας. Να μάθεις για το παρελθόν, ικανοποιώντας το συναίσθημα της αγωνίας για το μέλλον. Μέχρι αυτό να ξανασκεπαστεί από την άμμο του χρόνου για να αποτελέσει ένα πρόσφατο παρελθόν. Πρός το παρών όμως υπάρχει η αναμονή της βροχής. Ελπίζοντας στο όνειρο, ότι το νερό της θα ξεπλύνει την άμμο του παρελθόντος.
Μα ακόμα και έτσι να μην είναι, όταν έρχονται τα σύννεφά -έστω και χωρίς βροχή- μπορούν κάλλιστα να χορέψουν το βάλς των χαμένων ονείρων, παρελθόντος και μέλλοντος.

 

devotedsub