η απατηλή ματαιοδοξία της εξουσίας.

Πρόκειται απλά περί ηλίθιων εάν πιστεύουν ότι με νυκτερινούς εφόδους όπως οι «μπράβοι» σε νυκτερινά κέντρα μπορούν να διαλύσουν το κίνημα της πλατείας. Μπορείς να ξηλώσεις (προσωρινά) τις σκηνές, δεν μπορείς όμως να διαλύσεις την οργή, την αγανάκτηση και την αποφασιστικότητα. Γιατί πολύ απλά, είναι συναισθήματα που φωλιάζουν στα μυαλά, στις ψυχές, στις συνειδήσεις των ανθρώπων.

Πόσο βαθιά απολίτικοι, νεοσυντηρητικοί και με αποκλίνουσες κοινωνικές συμπεριφορές μπορεί να αυτοπροσδιορίζονται οι «μπροστινοί» της κυβέρνησης τύπου Καμίνη και οι υπόλοιποι χρηματοδοτούμενοι κυβερνητικοί δημοσιογραφίσκοι; Πόσο δύσκολο είναι να καταλάβεις ότι όσο δεν εκλείπουν οι βαθύτερες αιτίες που γενούν τις κινητοποιήσεις και τα κινήματα όσους τόνους χημικά και «δημοσιογραφική λάσπη» να ρίξεις αυτά θα είναι εκεί περισσότερα οργισμένα και αποφασισμένα όσο ποτέ άλλοτε.  

Βιώνουμε κάτι σαν την νηνεμία πριν την θύελλα. Είναι σαν να βρισκόμαστε στο κέντρο μιας «λευκής καταιγίδας».