Θα προσπαθήσω να γράψω μερικά λόγια για τα χθεσινά. Δεν ξέρω εαν θα τα καταφέρω αλλά λέω να προσπαθήσω. Παρ’ όλο που συμφωνώ με όσα διάβασα εδώ…καταγγελία εργαζομένης στη «MARFIN BANK »
αυτό δεν σημαίνει ότι εξισσοροπούνται οι ευθύνες. Καταθέτω τις εξής δύο μαρτυρίες : Eυρισκόμενος μαζί με φίλους στο τεράστιο μπλοκ των δασκάλων και των καθηγητών, στο ύψος της Βεραντζέρου εμφανίστηκαν στην κυριολεξία από το πουθενά ομάδα των 15 περίπου ατόμων, κινούμενη στο αριστερό πεζοδρόμιο όπως προχωρούσαμε, φορώντας κουκούλες και κράνη, άρχισαν να κατεβάζουν αδιακρίτως τζαμαρίες ενώ όταν οι συμμετέχοντες στο συγκεκριμένο μπλοκ τους αποδοκίμαζαν και τους ζητούσαν να φύγουν από δίπλα τους, η απάντηση τους ήταν η επίδειξη των μολότοφ που είχαν στα χέρια τους και οι χειρονομίες προς όσους τους αποδοκίμαζαν έντονα. Η δεύτερη μαρτυρία είναι από φίλη που κατάφερε να κλειστεί στο Βιβλιοπωλείο IANOS με αποτέλεσμα να ζήσει από κοντά μια παρόμοια κατάσταση με αυτή της τράπεζας, ενώ στις εκλήσεις όσων ήτανε μέσα, αυτοί που σπάγανε τις βιτρίνες απαντούσαν ως εξής « σήμερα θα σας κάψουμε».
Δεν με ενδιαφέρει που ανήκουν οι συγκεκριμένοι. Με ενδιαφέρει απολύτως το αποτέλεσμα. Ενα αποτέλεσμα που είναι πολύ νωρίς ακόμα για να καταλάβουμε τις παρενέργειες του. Εαν εχθές ολοκληρώνονταν η πορεία αναίμακτα, στην αμέσως επόμενη συγκέντρωση θα μετράγαμε οχι 130.000 κόσμο, αλλά τουλάχιστον 200.000. Κάποιοι, είμαι σίγουρος ότι δεν θα το ήθελαν και είτε λόγω ότι έχουν στοχοποιήσει ολόκληρη την κοινωνία σαν εχθρό τους, είτε εκτελούσαν διατεταγμένες υπηρεσίες, άφησαν πίσω τους αίμα. Δεν ξέρω εαν αυτοί οι «κάποιοι» λειτουργούν ως φωτεινή μειοψηφία, είτε ως έμισθα όργανα του παρακράτους, δεν έχει τόσο σημασία, όσο σημασία έχει το τελικό αποτέλεσμα. Τώρα που οι στιγμές είναι πραγματικά πολύ δύσκολες, αφενός οφείλουμε να μην μας «καταπιεί» η άβυσσος του χθεσινού θλιβερού γεγονότος γιατί το κίνημα πρέπει να συνεχίσει τις κινητοποιήσεις του εναντίον των οικονομικών μέτρων και αφετέρου να καταλάβουμε ότι η έννοια της λέξης «εξέγερση» δεν αφορά κάποια μηχανική διαδικασία. Η εξέγερση και όχι η εκτόνωση, νοηματοδοτείτε από την συμμετοχή των εργαζομένων σε αυτή. Ο κόσμος της εργασίας και τα κοινωνικά στρώματα που πλήτονται άμεσα από τα μέτρα είναι τα υποκείμενα που θα διαμορφώσουν τους όρους της μελλοντικής εξέγερσης. Το στοίχημα του κινήματος ακούει στο όνομα «συμμετοχή» του απλού κόσμου. Οσοι λειτουργούν ερήμην του εργατικού κινήματος, ερήμην του κοματιού της κοινωνίας που αυτή την στιγμή συνθλίβεται, αποτελούν τους εχθρούς του κινήματος και εννίοτε μετατρέπονται σε δολοφόνους, βάφουν τα χέρια τους με αίμα, ανεξαρτήτως του ποιά «στολή» φοράνε…
ακυβέρνητες πολιτείες 
Μπραβο Γιαννη,ετσι ειναι.Το κκε εχει περιφρουρηση και δεν μασαει σε προβοκατσιες
Οταν απομονώνεσαι από τον υπόλοιπο κόσμο είναι πιο εύκολο να περιφρουρείς την συγκέντρωση σου. Οταν συμμετέχεις σε μια συγκέντρωση 100.000 ανθρώπων είναι πραγματικά πολύ δύσκολο. Παρ όλα αυτά κάτι πρέπει να γίνει οπωσδήποτε.
Αν είναι προβοκάτορες, δεν είναι κάτι πρωτόφαντο. Αν δεν είναι προβοκάτορες και είναι βλάκες που νομίζουν πως είναι πολεμιστές, θα πρέπει να μάθουν πως όποιος δίνει πολεμοφόδια στον εχθρό, είναι προδότης του δικού του αγώνα.
Απο ‘κει και πέρα, αναζητώ αυτούς που έχουν συμφέρον να γίνουν όσα γίνονται και, ώ του θαύματος, είτε τα κάνουμε εμείς είτε οι άλλοι, οι άλλοι κερδίζουν… πράγμα που θα έκανε και τον πιό καλόπιστο να αναρωτηθεί.
Στο ενδιάμεσο βέβαια, ζωές χάνονται πέρα-δώθε. Όταν καταλάβουμε πως ο σκοπός ΔΕΝ αγιάζει τα μέσα, ειδικά σε βάρος των ανθρώπινων ζωών, ίσως και να έχουμε κάνε ένα βήμα μπροστά… γιά την ώρα, κάνουμε βήματα πίσω μπάς και πάρουμε φόρα…
Σύντροφε, αυτό που ονομάζουμαι κρίση δεν έχει μόνο οικονομικό σκέλος. Είναι μια καθετοποιημένη κοινωνικόπολιτική κρίση. Κανένας πολιτικός χώρος δεν μένει ανεπηρέαστος. Πιστεύω πως οι συγκεκριμένοι που έκαναν αυτή την πράξη βρίσκονται σε πλήρη σύμπνοια με το παρακράτος. Τέτοιες πρακτικές κάνουν την κοινωνία όχι μόνο πιο συντηρητική αλλά την μετετρέπουν σε μια απέραντη φυλακή.
Σύντροφε, οπωσδήποτε η κρίση μεγαλώνει κάθε μέρα. Προφανέστατα είναι κρίση οικονομική, πολιτική, κοινωνική, κρίση αξιών, κρίση των ελπίδων που κάποιοι έχουμε, κρίση σε όλα. Η ελλάδα είναι η πρώτη ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ χώρα που μπαίνει στον κυκλώνα – γιατί αυτή η κρίση στην Ασία και την Αφρική λυσσομανά πολύ περισσότερο καιρό, αλλά καθ’ ότι μακριά μας, κάνουμε πως δεν ακούμε. Θα ακολουθήσουν και άλλοι, ευρωπαίοι και μή, και πέφτοντας θα παρασύρουν όλο και πιό πολλούς.
Το παρακράτος θα γιγαντώσει, γιατί το κράτος θα αρνηθεί να πεθάνει και θα κρεμαστεί από όπου βρεί γιά να το καταφέρει – ακόμα και από το λαιμό μας.
Οι βλάκες που κάψανε τους ανθρώπους στην Marfin δουλεύουν γιά το κράτος και είναι μέλη του παρακράτους, είτε το καταλαβαίνουν, είτε όχι. Αν μπορούσαμε να τους κάνουμε να το καταλάβουν πρίν τον επόμενο φόνο, κέρδος θα είχαμε όλοι. Αλλά ενώ μπορώ να σε υποχρεώσω να με ακούσεις, δεν μπορώ να σε υποχρεώσω να καταλάβεις.
Το σίγουρο είναι πως μπαίνουμε σε δύσκολα χρόνια. Όχι οι έλληνες μόνο, αλλά όλοι οι λαοί, όλοι οι άνθρωποι. Πολύς πόνος και πολύ αίμα έρχεται.
Σ. Γιάννη, ποτέ ένα μεμονωμένο γεγονός δεν έχει ΑΠΟ ΜΟΝΟ ΤΟΥ δυσάρεστη ή θετική κατάληξη. Όλα εξαρτώνται από τις συγκεκριμένες μάχες του κινήματος και της αριστεράς. Και δυστυχώς, το πρόβλημα είναι πως έχουμε μια αριστερά απίστευτα λιπόψυχη, χωρίς σχέδιο και οργάνωση.
Αυτή η αριστερά ότι και να συμβεί θα τα χρησιμοποιήσει ανάποδα. Ακόμα και ο «Δεκέμβρης» έχει καταγραφεί σε «δύσκολη περίοδο» γι ατο ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ.
Ας δόυμε δύο παραδείγματα δολοφονιών από το κράτος. Όταν το κράτος επιτίθεται στο κίνημα αυτό τροφοδοτέι εξέγερση ή ηττοπάθεια; Το `80 και το `85 τρέξαμε στα σπίτια μας, αλλά το `90 το γυρίσαμε τούμπα.
Μάλιστα το 90 είχαμε ΠΟΛΥ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ γεγονότα. Η ΠΑΣΙΓΝΩΣΤΗ τακτική του αναρχικού χώρου να «καψει» το κέντρο ειχε σαν αποτελέσμα 200 (!!) τράπεζες φλεγόμενες και 4 νεκρούς του Κ-Μαρούση.
(μην μου επανάλαβεις τα επιχειρήματα περι φλεγόμενου δακρυγόνου γιατί εγώ δεν έχω δει ουτε ένα)
Καταφέραμε, να γυρίσουμε τούμπα το κλίμα και να πετύχουμε μια απίστευτη νίκη.
Οι αναρχικοί και τα αυθόρμητα ξεσπάτα των «ντου στη Βουλη» υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν. Επιτέλους ας πάψουν οι γενικές καταγγελιολογίες. Οι λογικές των μπάχαλων δεν μειώνονται, παρά μόνο αν προτάσσεις ένα διαφορετικό σχέδιο.
Δυστυχώς, αυτό που «παίζει» σήμερα είναι μόνο των «ντου» του Δεκέμβρη.
Αισθάνομαι απίστευτα απογοητεύμενος, γιατί αριστεροί άνθρωποι έχουν πάψει, καν, να δοκιμάσουν να ξανακερδίσουν αυτή τη γενιά.
Κι αυτό γιατί έχουν συναίσθηση της γελοιότητας που έχει εκτραπεί ο χώρος.
Πως να πας σε ένα 18χρονο από τα 300!!! πιστιρίκια που μαζεύονται στο Ρεσάλτο στο Κερατσίνι και να τους πείς «έλα στο ΣΥΡΙΖΑ για να οργανώσουμε μια καλή 4η Συνδιάσκεψη που θα υλοποιήσει τις αποφάσεις της 3ης»;
Αγαπητέ μου γατουλέα…δεν είναι ανάγκη να απογοητεύσουμε αυτά τα 300 πιτσιρίκια που μαζεύονται στο ΡΕΣΑΛΤΟ. Πιθανότατα εαν μας δούν να «συζητάμε» στις συνδιασκέψεις να σηκωθούν να φύγουν. Τα ζήτημα είναι να μπορούμε τουλάχιστον να μιλάμε μαζί τους. Προσωπικά όταν μιλάω με τέτοιες είδους συλογικότητες αφήνω πίσω μου οποιαδήποτε ταμπέλα. Ξέρουν που ανήκω, όμως δεν αναπαράγω στην κουβέντα την «ταυτότητα μου».
Σε πολλά από αυτά που γράφεις έχεις δίκιο. Η μοναδική πρόταση που υπάρχει είναι η μαζικοποίηση των πορειών και των αντιδράσεων. Πάνω σε αυτό πρέπει να συμφωνήσουμε ότι «φωτισμένες μειοψηφίες» οι οποίες λειτουγούν όπως λειτουργούν στο όνομα 200.000 ανθρώπων δεν πρέπει να υπάρχουν. Και να σου πω γιατί. Γιατι εγώ θέλω οι όποιες συγκρούσεις να γίνουν ΜΕ αυτούς τους 200.000 μαζί.
Να σου αφιερώσω και κάτι…«Αν,προκειμένου να νικήσουμε,θα έπρεπε να στήσουμε κρεμάλες στις πλατείες,θα προτιμούσα να χάσουμε» Ερρίκο Μαλατέστα.
Εγώ ανήκω σε αυτούς που υποστηρίζουν αυτή την άποψη.